Το σπίτι με τις φοινικιές, Τίτσα Πιπίνου, εκδόσεις Κλειδάριθμος.

Υπάρχει κάτι προδιαγεγραμμενο από το οποίο είναι αδύνατον να ξεφύγει κάποιος στην ζωή ή όλα γίνονται εντελώς στην τύχη;

Με τα λόγια αυτά μας αφήνει η συγγραφέας Τίτσα Πιπίνου , στο βιβλίο της Το σπίτι με τις φοινικιές , που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, αφού μας έχει διηγηθεί την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ζωή δυο οικογενειών από το 1927 έως το 1973.  Της οικογένειας Σαλίβερου και της οικογένειας Λίντον… Από την Ρόδο στο Κάϊρο τον καιρό της Ιταλοκρατίας και ύστερα στα δύσκολα χρόνια της κατοχής οι δύο οικογένειας στέκονται όρθιες και καταφέρνουν να επιζήσουν… σαν τις φοινικιές στο σπίτι των Λίντον που αποτελούν σταθερό σημείο αναφοράς σε όλο το βιβλίο….

Το 1927 η οικογένεια Σαλίβερου αφήνει το σχεδόν άγονο νησί τους  και μετακομίζουν στην Ρόδο για ένα καλύτερο αύριο. Για ένα καλύτερο μέλλον για τα τρία παιδιά τους. Για την Μαρίνα, τον Αλέκο και την Βγενιώ. Εκεί ριζώνουν. Κάνουν φίλους. Αποκτούν υπόσταση. Μερικά χρόνια αργότερα η Μαρίνα ταξιδεύει στο Κάϊρο για ένα ακόμα καλύτερο μέλλον. Εκεί θα γνωρίσει ένα κόσμο τελείως διαφορετικό. Θα ανθίσει και θα αναδείξει τα καλύτερα στοιχεία του χαρακτήρα της. Εκεί θα την βρει ο πόλεμος και όλα θα ανατραπούν για μια ακόμα φορά. Παράλληλα με την οικογένεια Σαλίβερου γνωρίζουμε την οικογένεια Λίντον. Την Πολυξένη, τον Μπένεντικτ και τον Ανδρέα Λίντον. Οι δυο οικογένειες, τόσο απόλυτα διαφορετικές μεταξύ τους θα ενωθούν με έναν παράξενο τρόπο. Ο πόλεμος όμως θα περάσει σαρωτικός από πάνω τους και ανατρέψει βεβαιότητες και δεδομένα. Οι δυο οικογένειες όμως θα αντέξουν. 

Η συγγραφέας φτιάχνει ένα υπέροχα νοσταλγικό βιβλίο που μας αφηγείται μια μεγάλη περίοδο της ιστορίας σε ένα κομμάτι της Ελλάδας που πιστεύω ότι έχει αδικηθεί λογοτεχνικά τουλάχιστον… Η Ρόδος και τα Δωδεκάνησα γενικότερα έχουν μια πλούσια ιστορία και η αλήθεια είναι ότι δεν διαβάζουμε συχνά για αυτήν. 
 Η συγγραφέας δεν στέκεται τόσο στα ιστορικά γεγονότα πάρα μόνο σαν φόντο για να μας αναλύσει το ανθρώπινο στοιχείο της ιστορίας…Συνθέτει  ένα πολυπρόσωπο βιβλίο με ήρωες καλά δουλεμένους που εξελίσσονται στο πέρασμα των χρόνων… Υπάρχουν οι πρωταγωνιστές η Μαρίνα και ο Ανδρέας για παράδειγμα αλλά υπάρχουν και οι δεύτεροι ρόλοι που στέκονται καλύτερα και από τους πρώτους…Η Αντωνία, ο Κίμωνας, ο Γιόζεφ, ο Αλέκος, η Μιράντα… Όλοι δορυφόροι των πρωταγωνιστών που αποδεικνύονται άκρως απαραίτητοι για την πορεία της ιστορίας. Στην ουσία βλέπουμε την πορεία των δυο οικογενειών στην πάροδο των χρόνων. Το πως μεγαλώνουν, το πως ωριμάζουν.

Ο λόγος και η γραφή της συγγραφέως ρέει εύκολα. Απλά και αβίαστα. Δεν καταφεύγει σε υπερβολές για να κεντρίσει το ενδιαφέρον μας. Συνθέτει ήρωες που το καταφέρνουν με τον χαρακτήρα τους και την εξέλιξη τους.  Θα τους αγαπήσετε τους ήρωες αυτούς όλους… έχουν πονέσει οι περισσότεροι αξίζουν την αγάπη σας και το ενδιαφέρον σας.
Θα σταθώ λίγο περισσότερο  στον Γιόζεφ, έναν Γερμανό υψηλόβαθμο στέλεχος που χρόνια μακριά από την πατρίδα φτάνει να πολεμά μια χώρα για μια ιδέα που δεν την ασπάστηκε ποτέ… οι σκέψεις του, τα συναισθήματα του είναι απλά συγκλονιστικά… δεν μπορείς να μην κάνεις προβολή ορισμένων καταστάσεων στο τώρα δυστυχώς… Η αλήθεια είναι ότι προβληματίστηκα πολύ για το αν θα έπρεπε να συμπαθήσω τον συγκεκριμένο ήρωα. Όλα τα παραπάνω δεν θα πρέπει να αποτελούν λόγους για να ξεπλένουν τις πράξεις που λαμβάνουν χώρα σε έναν πόλεμο. Και εννοείται ότι πάντα η θέση μας θα πρέπει να είναι  με όλους όσους δέχονται επίθεση, αλλά δεν μπορεί να μην σκεφτείς πόσοι από αυτούς που επιτίθενται και παίρνουν μέρος σε έναν πόλεμο είναι εκεί με την θέληση τους, υπερασπιζόμενοι τις μεγάλες ιδέες άλλων…

Και για να τελειώσω όπως ακριβώς ξεκίνησα… Υπάρχει κάτι προδιαγεγραμμένο από το οποίο είναι αδύνατον να ξεφύγει κάποιος στην ζωή ή όλα γίνονται εντελώς στην τύχη; Η πορεία των οικογενειών αυτών θα ήταν ίδια αν κάποιο γεγονός από όλα αυτά που συνέβησαν είχε γίνει διαφορετικά; Ίσως ναι… ίσως και όχι… Ποιος μπορεί να πει με σιγουριά;

Από το οπισθόφυλλο :

Ρόδος, 1927. Όταν η οικογένεια του Φιλήμονα Σαλίβερου μεταναστεύει απ’ το μικρό άγονο νησί τους στη Ρόδο για να συνεχίσουν τα τρία παιδιά το σχολείο, κανείς τους δεν διανοείται τις επιπτώσεις που θα έχει αυτό στη ζωή τους.  

Κάιρο, 1934. Η Μαρίνα, η όμορφη και περήφανη κόρη της οικογένειας Σαλίβερου, ταξιδεύει με προορισμό το Κάιρο για να μείνει στην εύπορη οικογένεια των θείων της. Εκεί θα γνωρίσει τον Ανδρέα Λίντον, έναν ανεξάρτητο και παθιασμένο με την περιπέτεια άνδρα, ο οποίος κατά τη διάρκεια του πολέμου θα γίνει ήρωας.

Η ιστορία των οικογενειών Σαλίβερου και Λίντον ορθώνεται με αξιοπρέπεια μπροστά στη ματαίωση των ονείρων τους, στις διαψεύσεις, στα πάθη, στις φιλοδοξίες και στις απώλειες κατά τα δύσκολα χρόνια της Ιταλοκρατίας –σαν τις δύο πανύψηλες φοινικιές που στέκονται αγέρωχες μπροστά στην παλιά έπαυλη, δίνοντας μια ψευδαίσθηση αρχοντιάς ανάμεσα στα ρημαγμένα φτωχόσπιτα της γειτονιάς.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:

Η Τίτσα Πιπίνου γεννήθηκε και ζει στη Ρόδο. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1994 με το βιβλίο Γυναίκα της σκιάς. Συνολικά έχει γράψει δέκα μυθιστορήματα, ένα δοκίμιο και ένα βιβλίο για παιδιά. Διηγήματα και κείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε ανθολογίες, λογοτεχνικά ημερολόγια και στον Τύπο, ενώ διατηρεί εδώ και χρόνια ραδιοφωνική εκπομπή για το βιβλίο. Το 2019 κυκλοφό­ρησε από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος Το κορίτσι του Αλεσάντρο, το οποίο συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα των Βραβείων Public το 2019, στην κατηγορία «Αξέχαστος ήρωας».