Το βιβλίο “Πιες το τσάι σου Σεμίραμις” είναι το νέο βιβλίο της Μαρίνας Παπαγεωργίου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος και σήμερα θα μιλήσουμε για αυτό.
Η Θάλεια έχοντας ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στην σκοτεινή πλευρά του ορόφου της οδού Μυθημνης… δεν είναι εύκολο να κάνει το άλμα από το θα ήθελα στο θέλω…Όμως το κάνει κάποια στιγμή και από απλή παρατηρητής της ζωής των άλλων γίνεται πρωταγωνίστρια… όμως τα άλματα δεν γίνονται χωρίς απώλειες…και η Θάλεια είχε πολλές στην ζωή της…
Η Θάλεια και η Ερατώ, οι μούσες της οδού Μυθήμνης είναι δύο αδερφές που ζουν μαζί μετά την απώλεια του πατέρα τους… η μία θέλοντας να ζήσει, να ονειρευτεί να γίνει μέλος μιας οικογένειας που ποτέ δεν είχε…η άλλη αποτραβηγμένη… έχοντας παραιτηθεί από κάθε ελπίδα, από κάθε απόπειρα ζωής…
Δυο όψεις του ίδιου νομίσματος οι αδερφές. Ίδιες αλλά και τόσο διαφορετικές. Η Θάλεια ενηλικιώνεται σιγά σιγά μέσα από την ζύμωση που πετυχαίνει με την συναναστροφή της με την οικογένεια που μοιράζονται τον όροφο της. Έχοντας χάσει την παιδικότητα, την θαλπωρή, την οικογενειακή γαλήνη που θα έπρεπε να της προσφέρει η δική της οικογένεια, η Θάλεια βρίσκει όλα αυτά που της λείπουν στην οικογένεια του Γιώργου και της Γεωργίας που ζουν δίπλα και στην ουσία μεγαλώνει μαζί τους και αποκτά την δύναμη να κάνει όλα όσα ονειρεύτηκε και της στέρησαν.
Η ιστορία της Θάλειας είναι μια ιστορία καθυστερημένης ενηλικίωσης. Και τι σημασία έχει βέβαια το γεγονός ότι είναι καθυστερημένη; Κανένα. Η Θάλεια κατορθώνει να σταθεί στα πόδια της παρόλες τις δυσκολίες, τις απώλειες, τα εμπόδια. Η θέληση της για ζωή θα υπερισχύσει όλων. Το γεγονός ότι έχει ζήσει για πολύ καιρό στην σκοτεινή πλευρά του ορόφου δεν θα της στερήσει την φωτεινή πλευρά της ζωής. Διαβάζοντας το βιβλίο σε μια περίοδο βαριάς ειδησιογραφίας δεν μπορώ να μην σκεφτώ πόσα πράγματα δεν ξέρουμε για τις ζωές των γύρω μας. Για τα γελαστά παιδιά της γειτονιάς μας που μπορεί να κρύβουν τα μυστικά τους πίσω από αυτό το γέλιο. Και για τα αλλά που δεν κατορθώνουν να γελάσουν ποτέ. Η Θάλεια στάθηκε απλά τυχερή. Είχε δίπλα της ανθρώπους που την νοιάστηκαν και την αγάπησαν. Και αυτή με την σειρά της έγινε καλή φίλη και συμβουλάτορας.
Αν έγραφα εγώ αυτό το βιβλίο θα το αφιέρωνα σε όλα τα κορίτσια που βρέθηκε κάποτε ένας Κ… πατέρας στο ρόλο, που τους ψαλίδισε τα φτερά, που τους έκοψε την φόρα, που τους δηλητηρίασε την ελπίδα και που παρόλα αυτά κατάφεραν να ορθοποδήσουν, να ζήσουν, να αγαπήσουν και να αγαπηθούν…
Το πιες το τσάι σου Σεμίραμις είναι ένα βιβλίο γλυκόπικρο σαν την ζωή της Θάλειας… Ένα βιβλίο με ενδιαφέροντες χαρακτήρες σαν μωσαϊκό φτιαγμένους…Δευτεραγωνιστές με ρόλο πρωταγωνιστή γιατί ο καθένας είναι πολύ σωστά τοποθετημένος ώστε να βοηθήσει την Θάλεια να γίνει αυτό που έγινε… Ευτυχισμένη.
Από το οπισθόφυλλο:
Ωστόσο, η Θάλεια κι η Ερατώ ζουν «στη σκοτεινή πλευρά του ορόφου». Κι ας μην ζει πια εκεί ο κύριος Κ…
Η Θάλεια ζει με την αδελφή της, την Ερατώ. Οι γείτονες τις ονομάζουν «Μούσες της διπλανής πόρτας». Οι γείτονες που γελούν, τσακώνονται, χορεύουν, θορυβούν. Ο μισός τρίτος όροφος δεν έχει ησυχία.
Ωστόσο, η Θάλεια κι η Ερατώ ζουν «στη σκοτεινή πλευρά του ορόφου». Κι ας μην ζει πια εκεί ο κύριος Κ…
Ένα μυθιστόρημα για τα τραύματα της παιδικής ηλικίας, την αγάπη, και την ενηλικίωση που έρχεται, ακόμη και καθυστερημένα!
