Ο παππούς δεν θα ψηφίσει φέτος, Ασημένια Σαράφη, εκδόσεις Κλειδάριθμος

Το νέο βιβλίο της Ασημένιας Σαράφη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος με τον καταπληκτικό τίτλο “Ο παππούς δεν θα ψηφίσει φέτος” είναι το βιβλίο για το οποίο θα μιλήσουμε σήμερα. Και είναι ένα νοσταλγικό ταξίδι στο μακρινό 1981… και συγκεκριμένα στο καλοκαίρι της αλλαγής…

Καλοκαίρι του 1981 λοιπόν… Το καλοκαίρι στο οποίο όλη η χώρα όλη ζει στον πυρετό των εκλογών… Η αλλαγή έρχεται όπως και το καλοκαίρι που μπαίνει από το παράθυρο… ένα καλοκαίρι που θα φέρει τα πάνω κάτω στην ζωή του Νικόλα…
Ο Νικόλας έχει μεγαλώσει σε μια παραλιακή πόλη μαζί με τον πατέρα του και την γιαγιά του… πολιτικά αποστασιοποιημένος και ο ίδιος αλλά και η οικογένεια του  “επειδή έχει καεί η γούνα μας από την πολιτική” όπως λέει η γιαγιά Ρόη,  με μεγάλη δυσφορία στην αρχή αλλά με τον αέρα της αλλαγής που όλοι προσδοκούν να τον παρασέρνει στο τέλος θα ζήσει αυτό το διαφορετικό καλοκαίρι.. Ένα καλοκαίρι που θα ζήσει τον έρωτα…θα μάθει μυστικά οικογενειακά και θα “γνωρίσει” την μάνα του που δεν έζησε ποτέ αλλά ήθελε τόσο πολύ να μάθει για αυτήν αλλά και τον Τσέχο παππού που δεν είναι Τσέχος τελικά αλλά ήρωας της αντίστασης…
Η συγγραφέας μας τοποθετεί στην καρδιά της προεκλογικής περιόδου του 1981… μιας προεκλογικής περιόδου τόσο διαφορετικής από αυτές που ζούμε τα τελευταία χρόνια…
Όσοι στην ζωή τους έχουν κρατήσει μια σημαία κόμματος, έχουν πάει σε μια συγκέντρωση, έχουν φωνάζει ένα κάποιο σύνθημα… δεν υπάρχει περίπτωση να μην αισθανθούν μια μεγάλη δόση νοσταλγίας…
Όσοι έχουν περάσει καλοκαίρι σε χωριό σε καφενείο όπου οι συζητήσεις των μεγάλων κατέληγαν συνήθως σε καυγά για το τάδε κόμμα ξέρουν ακριβώς σε τι αναφέρομαι…
Η ιστορία της οικογένειας του Νικόλα αποτελούμενη από ήρωες θα ξεδιπλωθεί μπροστά μας παράλληλα με την προσπάθεια της Ελλάδας να αλλάξει σελίδα στην πολιτική της κατάσταση…
Ένα βιβλίο που μιλάει για τα ιδανικά ορισμένων ανθρώπων που δεν τα πρόδωσαν ποτέ με μεγάλο τίμημα… ανθρώπων που διάλεξαν να πολεμήσουν από το να βολευτούν… που αποφάσισαν να διαλέξουν στρατόπεδο… Που έζησαν με τις αποφάσεις αυτές… Και που κάποια στιγμή η ιστορία τους δικαίωσε…

Το βιβλίο διαβάζεται κυριολεκτικά με μια ανάσα… η κυρία Σαράφη έχει φτιάξει μια πολύ ωραία ιστορία που μπλέκει πολύ αρμονικά το πολύ παρελθόν και το παρόν για τους ήρωες, που για εμάς βέβαια είναι το πιο πρόσφατο παρελθόν. Σας μπέρδεψα; Η συγγραφέας όμως καθόλου. Δένει την ιστορία της άρρηκτα. Ψυχογραφεί τους ήρωες της τόσο δυνατά που δεν γίνεται να μην τους πονέσεις, μην συγκινηθείς, μην κλάψεις με αυτούς… Το βιβλίο προσωπικά εμένα με έβαλε σε σκέψεις… Μπορεί το 1981 να είχα μόλις γεννηθεί αλλά οι καταστάσεις που περιγράφει δεν μου είναι ξένες… Το καλοκαίρι του 1981 πέρασε, η πολυπόθητη αλλαγή ήρθε… αλλά εμείς οι ίδιοι σαν άνθρωποι έχουμε παραμείνει τραγικά ίδιοι… Θα είναι μάλλον γραμμένο στο dna μας να μην μπορούμε να είμαστε ενωμένοι. Να έχουμε τις διαφορές μας, ναι… Αλλά από αυτό, το να διχαζόμαστε και να τρώμε τις σάρκες ο ένας του άλλου, απέχει πολύ… Το βασικό όμως που αποκομίζει ο αναγνώστης είναι ότι η κάθε οικογένεια έχει έναν ή και περισσότερους ήρωες στους κόλπους της. Πολλά κρυμμένα μυστικά που πρέπει να βγαίνουν στην επιφάνεια για να αποδίδονται τιμές, ειδικά για αυτούς που έδωσαν την ζωή τους για την δική μας ελευθερία…

Από το οπισθόφυλλο:

Στην παραθαλάσσια πόλη, όπως και στη χώρα ολόκληρη, οι πάντες έχουν προσβληθεί από τον προεκλογικό πυρετό. Ο πόλεμος της αφίσας, που μαίνεται λυσσαλέος στους τοίχους των κτηρίων, μαρτυρά το μοίρασμα του κόσμου στους δικούς μας και στους άλλους.

Ο Νικόλας παρατηρεί τον πατέρα να κρατά το στόμα του κλειστό και να επιμένει πως μόνη λύση υπήρξε από καταβολής κόσμου η δημοκρατικότητα και η συμφιλίωση. Κι όσο για την Αλλαγή που ευαγγελίζεται ο χαρισματικός ηγέτης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, θα προτιμήσει να μην εκφέρει άποψη καμιά.

«Γιατί εμάς κάηκε η γούνα μας από τα πολιτικά», όπως σημείωνε συχνά πυκνά η γιαγιά Ρόη. Εντούτοις, το καλοκαίρι θα συνεχίσει να εξελίσσεται φέρνοντας τις φεγγαράδες, τις νύχτες των πανηγυριών, τις προεκλογικές συγκεντρώσεις κι ένα θρασύ κορίτσι.

Η Μαρία με τα κίτρινα θα δώσει τότε τις πιο ταιριαστές συμβουλές για τα ζητήματα της καρδιάς, καπνίζοντας τα βαριά τσιγάρα με το άσπρο φίλτρο. Και όλα θα βαίνουν σχετικά ομαλώς, έως ότου καταφθάσει απροειδοποίητα ο Τσέχος παππούς. Μαζί του θα φέρει και όλες τις αιχμηρές λεπτομέρειες του συνειδητά και πεισματικά αποσιωπημένου παρελθόντος, αυτού που διχοτόμησε τον κόσμο τέσσερις δεκαετίες πιο πριν. Και μετά να αναχωρήσει οριστικά από τον επιβατικό σταθμό του καφε-ζαχαροπλαστείου «Η Ομόνοια», λίγες μέρες πριν από την πολυαναμενόμενη εκείνη Κυριακή 18 Οκτωβρίου του 1981, οπότε και άνοιξαν οι κάλπες για να δεχτούν τα ψηφοδέλτια του, ακόμη και σήμερα, 40 ακριβώς χρόνια μετά, άδηλου και δυσερμήνευτου μέλλοντός μας.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:

Η Ασημένια Σαράφη γεννήθηκε το 1973. Μεγάλωσε στον Άγιο Λαυρέντιο Πηλίου. Σπούδασε στο Τμήμα Φιλολογίας του Α.Π.Θ., με ειδίκευση στη Νεοελληνική Λογοτεχνία. Η μεταπτυχιακή διατριβή της εστιάζεται στη διαπλοκή μύθου και Ιστορίας στο πεζογραφικό έργο του Νίκου Μπακόλα. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Έχουν κυκλοφορήσει τα βιβλία της: Το παράδοξο ταξίδι της εφηβείας της (νουβέλα, Καστανιώτης, 1998), Platanus Orientalis. Οι διακλαδώσεις μιας ασυνήθιστης ιστορίας (μυθιστόρημα, Πατάκης, 2003), Φεγγαράδα στο δέρμα (διηγήματα, Πατάκης, 2007 – υποψήφιο για τα βραβεία του περιοδικού Διαβάζω), Αρόδο (μυθιστόρημα, Πατάκης, 2011).