Σήμερα θα μιλήσουμε για το βιβλίο “Φωνές” της Λίλη Μαυροκεφάλου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος . Πρόκειται για ένα αμιγώς κοινωνικό βιβλίο που θα κερδίσει τον κάθε αναγνώστη με την εξαιρετική υπόθεση του αλλά και με την καταπληκτική πένα της συγγραφέως. Πάμε να δούμε όμως αναλυτικά την υπόθεση του βιβλίου αυτού που με κέρδισε από την πρώτη στιγμή.
Ειδοθέα, Ηλέκτρα, Φοίβη, Θοδωρής. Τέσσερις γενιές της ίδιας οικογένειας και οι μεταξύ τους σχέσεις είναι το αντικείμενο του βιβλίου για το οποίο μιλάμε σήμερα. Τέσσερις γενιές που ξεκινούν το ταξίδι τους από την Μικρασιατική καταστροφή, περνάει μέσα από την κατοχή και την μεταπολίτευση για να φτάσει στο σήμερα. Η Ειδοθέα ονειρεύεται να γνωρίσει την κοσμοπολίτικη Σμύρνη. Δεν θα προλάβει. Θα γνωρίσει την Σμύρνη της καταστροφής. Στην Ελλάδα της κατοχής θα μεγαλώσει η Ηλέκτρα η κόρη της με πολλές στερήσεις και ματαιώσεις. Η Φοίβη την περίοδο της μεταπολίτευσης θα θελήσει να γίνει κάτι άλλο από αυτό που την έχουν προγραμματίσει. Θα θελήσει να κάνει την ανατροπή… Να ξεφύγει…Ο γιός της ο Θοδωρής θα μεγαλώσει την περίοδο της “αλλαγής”, θα αναμετρηθεί με όλους τους δαίμονές της εποχής του. Θα δοκιμάσει τα πάντα και θα δοκιμαστεί από τα πάντα. Σαν αποτέλεσμα της αποστειρωμένης ζωής που είχε μέσα στο οικογενειακό κουκούλι.
Είναι ένα βαθιά πονεμένο βιβλίο με ήρωες πονεμένους πληγωμένους…ήρωες που κουβαλούν τις πληγές της εποχής τους… Ήρωες με τα χαρακτηριστικά του ο καθένας της εκάστοτε εποχής που εκπροσωπεί…Το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγάλωσαν έχει συμβάλλει στις πληγές και τις ματαιώσεις που κουβαλούν. Οι οικογενειακές σχέσεις βρίσκονται στο προσκήνιο, μεταξύ μάνας και παιδιού κυρίως αλλά και κάπου στο βάθος και η πατρική φιγούρα…Μια πατρική φιγούρα που άλλοτε από ανάγκη, άλλοτε από ανωτέρα βία, στέκεται στο περιθώριο. Και επιπλέον ένας πατέρας που στέκεται καλύτερα και από πραγματικός.
Η γραφή της κυρίας Μαυροκεφάλουλου είναι εξαιρετική… δίνει τον χώρο και τον χρόνο στον κάθε ήρωα της να ξεδιπλωθεί… να εξαγνυστεί… να αγαπηθεί… Το κάθε κεφάλαιο έχει το όνομα του πρωταγωνιστή που μιλάει. Που μας εξιστορεί τα γεγονότα από την δική του οπτική. Έτσι μπαίνουμε μέσα στην ψυχοσύνθεση του κάθε ήρωα. Καταλαβαίνουμε τα κίνητρα του, τον νοιαζόμαστε και τον αγαπάμε. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί ήρωες. Η συγγραφέας κατορθώνει να μας κάνει να τους συμπαθήσουμε όλους. Γίνονται ο καθένας μια ψηφίδα που απαρτίζουν το μεγάλο ψηφιδωτό της ζωής. Δεν ήταν παρά μόνο στο τέλος που κατάλαβα τον συμβολισμό του τίτλου… Φωνές… Θα μπορούσε να είναι και Κραυγές…γιατί ο κάθε ήρωας βγάζει την κραυγή της ζωής του…
Από το οπισθόφυλλο:
Τέσσερις γενιές. Και οι ιστορίες τους να αντικατοπτρίζουν κομβικά σημεία της νεότερης ιστορικής και κοινωνικής διαδρομής μας: Μικρασιατική Καταστροφή και προσφυγιά, Κατοχή και αντίσταση, Εμφύλιος και δικτατορία, «δανεική» ευημερία και πολύπλευρη κατάρρευση. Η εκρηκτική Mικρασιάτισσα Ειδοθέα, η πρωτόγονη Μαριγώ, η επιφυλακτική Ηλέκτρα, ο στρυφνός μα ονειροπόλος Θοδωρής, η εφτάψυχη Φοίβη, ο φιλοσοφημένος Στέλιος, η ακτιβίστρια Αναστασία και ο ασκητικός Θεόδωρος καταθέτουν το λιθαράκι τους στο μυστήριο της ανθρώπινης ύπαρξης και του ιστορικού γίγνεσθαι. Και στη χρεοκοπημένη πατρίδα η ελπίδα, επιτέλους, αγανακτεί, σηκώνει κεφάλι και μαρσάρει.
Λίγα λόγια για την συγγραφέα:
Γεννημένη στη Θεσσαλονίκη η Λιλή Καλούτσα-Μαυροκεφάλου πέρασε τα παιδικά κι εφηβικά της χρόνια στη Μακεδονία. Αργότερα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και Ιστορία-Αρχαιολογία. Τα τελευταία χρόνια ζει στην Αίγινα, όπου ίδρυσε την Ομάδα Προσέγγισης Αρχαιοελληνικής Τραγωδίας. Εργάστηκε ως καθηγήτρια στη Μέση Εκπαίδευση και στον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού. Επίσης ως εθελόντρια στην Κιβωτό του Κόσμου και στην Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό». Στον χώρο της λογοτεχνίας εμφανίστηκε το 1977 με το ιστορικό μυθιστόρημα για νέους Άγης. Έχει βραβευτεί από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών και τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά.
