Μια ιστορία μόνο: Το σπίτι στα βράχια, Καλή Δοξιάδη, εκδόσεις Μεταίχμιο.

Η Καλή Δοξιάδη συστήνεται στο αναγνωστικό κοινό με το πρώτο της βιβλίο “Μια ιστορία μόνο: Το σπίτι στα βράχια” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Και ειλικρινά δεν θα μπορούσε να κάνει καλύτερο ντεμπούτο από αυτό. Το δε πρώτο της βιβλίο αυτό αποτελεί το πρώτο μέρος μια τριλογίας για την οποία ανυπομονώ αρκετά. Πάμε όμως να δούμε περί τίνος πρόκειται…

Η Ανθή έχοντας περάσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής στης στο εξωτερικό επιστρέφει στον τόπο που πέρασε τα περισσότερα χρόνια της παιδικής της ηλικίας. Σε ένα σπίτι σφηνωμένο στα βράχια της Κέρκυρας. Σε ένα σπίτι γεμάτο μυστικά ανομολόγητα, ιστορίες, μα προπάντων αναμνήσεις. Η Ανθή αναγκάστηκε να αφήσει την Ελλάδα κάτω από κάποιες συνθήκες που παραμένουν ως το τέλος αδιευκρίνιστες. Γυρνώντας τώρα πίσω κάνει αυτό στο οποίο καταλήγουμε τελικά οι άνθρωποι όλοι μεγαλώνοντας, ίσως από ανασφάλεια, ίσως από κάποια άλλη εσωτερική ανάγκη. Καταγράφει αναμνήσεις. Θέλοντας να βάλει σε τάξη τις σκέψεις της ξεκινά την εξιστόρηση και ο αναγνώστης βουτά σε μια θάλασσα αναμνήσεων και νοσταλγίας  Η Ανθή Βελισσάρη μας αφηγείται την ιστορία της οικογένειας της μέσα από τις αναμνήσεις τις αυτές . Μιας οικογένειας που οι ρίζες της ξεκινούν στο πολύ μακρινό 1821 και φτάνουν μέχρι την σύγχρονη ιστορία. Προγιαγιάδες και προπαππούδες, από την Κωνσταντινούπολη, την Χίο και την Αλεξάνδρεια υφαίνουν μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία που έχει από όλα… Πάθη, μυστικά, αφορισμούς… Καλύπτοντας ένα τεράστιο κομμάτι  της ιστορίας βλέπουμε την εξέλιξη της Ελλάδας τα χρόνια αυτά μέσα από τα μάτια της Ανθής αλλά και της οικογένειας της. 

Όπως είναι φυσικό, η συγγραφέας έχει φτιάξει ένα πολυπρόσωπο βιβλίο. Άλλωστε έχει να καλύψει ένα τεράστιο χρονικό διάστημα.  Τα πρόσωπα και τα ονόματα τους διαδέχονται το ένα το άλλο και στην αρχή ίσως σε ξενίζει αυτό. Στην συνέχεια όμως η κυρία Δοξιάδη δίνει σε καθένα από αυτό το χώρο και τον χρόνο που του αναλογεί. Και πάλι όμως αυτό που θα ήθελα και μου έλειψε αρκετά είναι ένα γενεαλογικό δέντρο, ώστε να γίνεται από την πρώτη στιγμή κατανοητή η σχέση μεταξύ των ονομάτων. Αυτό ήταν και το μοναδικό μελανό σημείο του βιβλίου που θα μπορούσα να πω. Κατά τα άλλα η γραφή της συγγραφέως έμενα προσωπικά με κέρδισε. Με λόγο απλό, λιτό, χωρίς περιττές υπερβολές σε ταξιδεύει στο παρελθόν. Οι εναλλαγές ανάμεσα στις πραγματικές αναμνήσεις της Ανθής ως παιδιού και τις αφηγήσεις άλλων για τους προγόνους τις είναι πολλές. Αυτό έχει να κάνει πιστεύω με την απόφαση της συγγραφέως να ακολουθήσει τον ειρμό της σκέψης της Ανθής. Και αυτό με έκανε ακόμα περισσότερο κομμάτι της ιστορίας που διάβαζα. Η Ανθή από την άλλη είναι μια πρωταγωνίστρια από μόνη της. Μεγάλωσε σε μια ιδιαίτερη οικογένεια. Και ενώ θεωρητικά δεν της έλειψε η αγάπη και η προσοχή, ωστόσο είναι ένα παιδί και μια ενήλικη γυναίκα μετά που επιζητούσε τα στοιχεία αυτά. 

Το σπίτι στα βράχια, ήταν το δεύτερο βιβλίο στην σειρά που διάβασα και που σαν σταθερό σημείο είχε ένα σπίτι. Τα  σπίτια μας από μόνα τους αποτελούν ένα κομμάτι της ιστορίας κάθε οικογένειας. Κρύβουν γέλια, κλάματα, μυστικά, στεναχώριες.  Έχουν την δική τους ιστορία. Την δική τους αύρα.  Την δική τους ενέργεια. Η σκέψη αυτή με κάνει να αναρωτιέμαι πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή της Ανθής αν το σπίτι της δεν ήταν αυτό πάνω στα βράχια…

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Η Ανθή Βελισσάρη, πετυχημένη δημοσιογράφος στον αγγλόφωνο κόσμο, αφού έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στο εξωτερικό, επιστρέφει στον τόπο καταγωγής της, την Κέρκυρα, την οποία εγκατέλειψε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών. Τι συνέβη τον Αύγουστο του 1949; Τι κράτησε την Ανθή τόσα χρόνια μακριά από τον τόπο της; Και ποιος ήταν ο μυστηριώδης άντρας που συναντούσε τότε σε μια σπηλιά στα απόκρημνα βράχια κάτω από το σπίτι της, τη Βίλα Άνθιμη, και σημάδεψε τόσο βαθιά τη ζωή της;
Το σπίτι στα βράχια αφηγείται την ιστορία μιας οικογένειας, από την Κέρκυρα, την Κωνσταντινούπολη, τη Χίο και την Αλεξάνδρεια. Και μαζί με την ιστορία της Ανθής από τις σελίδες του βιβλίου περνά η ιστορία της χώρας τους δύο τελευταίους αιώνες, μέσα από πολέμους και πολιτικές ανατροπές.

Η ιστορία μιας οικογένειας και η Ιστορία μιας χώρας. Ένα βιβλίο για τις μικρές και μεγάλες ιστορίες που καθορίζουν τις ζωές μας. Θα σας συναρπάσει.

Τώρα που έχουν αρχίσει να ξεκαθαρίζουν τα πράγματα, άρχισα να γράφω το κείμενο που ακολουθεί. Δεν είναι για δημοσίευση αλλά μπορεί να με βοηθήσει να καταλάβω. Θα ξεκινήσω λοιπόν με τη δική μου ιστορία, που βασίζεται σε αναμνήσεις δικές μου, μόνο που θα συμπληρώνω και με δανεικές ιστορίες, που έφτασαν σε μένα από δεύτερο, τρίτο ή και τέταρτο χέρι, και μετά υπέστησαν και τη δική μου αθέλητη (ή και σκόπιμη) παρερμηνεία στην παρουσίαση. Όσο πίσω στον χρόνο πάνε τόσο πιο ύποπτης αυθεντικότητας είναι. Θα κάνω μια έντιμη προσπάθεια να αναφέρω τις πηγές μου, όταν αυτό δεν εμποδίζει την κατασταλαγμένη μου ερμηνεία (αν είναι κατασταλαγμένη και όχι φλου), αλλά στην τελική ανάλυση δεν νομίζω να κάνει διαφορά. Όταν καταφεύγω σε έρευνα, σε στοιχεία, το δηλώνω. Τελικά, αυτό που θα μείνει είναι μια σύνθεση μύθων? άλλοι είναι πιο αναπτυγμένοι, λουστραρισμένοι, εκλεπτυσμένοι, σοφιστικέ, οργανωμένοι σε σύνολα με συνέπεια και ροή, και άλλοι πρωτόγονοι και πρόχειροι, με μυρωδιά από αίμα.
Ανθή Βελισσάρη
Κέρκυρα, 1980
Απόσπασμα από το βιβλίο

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:

Η Καλή Δοξιάδη γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε εκεί και στην Κηφισιά. Σπούδασε λογοτεχνία και θέατρο στην Αμερική. Έχει ζήσει στο Brisbane της Αυστραλίας, στην Καλιφόρνια, τη Βοστώνη, την Ουάσιγκτον, τη Νέα Υόρκη και τη Μαδρίτη. Έχει εργαστεί στον εκδοτικό, τον πολιτικό, και τον δημοσιογραφικό κόσμο.
Τα τελευταία χρόνια ζει μόνιμα στην Κέρκυρα.
Γράφει από παιδί αλλά εκτός από ένα μικρό βιβλίο ποιημάτων στα αγγλικά που δημοσιεύτηκε στην Αμερική, δεν έχει δημοσιεύσει μέχρι τώρα.
Πολλά χρόνια τώρα ασχολείται με ένα μυθιστόρημα με γενικό τίτλο ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΝΟ, που κατέληξε να αρχίσει και να τελειώσει το πρώτο του μέρος Το σπίτι στα βράχια, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης απομόνωσης. Συνεχίζει να γράφει το δεύτερο και τρίτο μέρος.