Σκοτεινή μου Βανέσα, Kate Elizabeth Russell,εκδόσεις Ψυχογιός.

 

Η Kate Russell και οι εκδόσεις Ψυχογιός καταφέρνουν με το Σκοτεινή μου Βανέσα να βάλουν υποψηφιότητα για το καλύτερο βιβλίο του 2020 σύμφωνα πάντα με την ταπεινή μου γνώμη. Ίσως να αποτελεί ακόμα ένα από τα καλύτερα βιβλία των τελευταίων χρόνων. Και αυτό γιατί το σκοτεινή μου Βανέσα είναι αυτό ακριβώς που περιγράφεται στην περίληψη του βιβλίου. Ένα σκοτεινό, άκρως εθιστικό κοινωνικό μυθιστόρημα με ρίζες πολύ βαθιά χωμένες στις σύγχρονες κοινωνίες. Είναι από τα λίγα, ελάχιστα βιβλία που θύμωσα πολύ κατά την ανάγνωση, απογοητεύτηκα, προβληματίστηκα και χρειάστηκε αρκετός χρόνος να «κάτσουν» αυτά τα συναισθήματα μέσα μου για να μιλήσω για το βιβλίο.
Στα δεκαπέντε της χρόνια η Βανέσα, εσώκλειστη σ’ένα καλό σχολείο, ερωτεύεται τον σαρανταδιάχρονο καθηγητή των αγγλικών της Τζέικομπ Στρέιν. Τα αισθήματα φαίνεται να είναι αμοιβαία (!) και σύντομα συνάπτουν σχέση, η οποία δεν μένει στον πλατωνικό της χαρακτήρα. Παρασυρμένη από την εφηβεία, η Βανέσα πιστεύει πως ζει τον μεγάλο και παντοτινό έρωτα. Και αυτή η ψευδαίσθηση την ακολουθεί μέχρι την ενήλικη, καθόλου σταθερή ζωή της. Τα πράγματα φαίνεται να αλλάζουν όταν στα τριανταδύο της πια, και παρακινημένες από το κίνημα της εποχής metoo ,ολοένα και περισσότερες καταγγελίες βγαίνουν στην επιφάνεια για τον αγαπημένος της καθηγητή. Τι είναι αλήθεια και τι ψέμα; Και πόσο μπορείς να αποδεχτείς την αλήθεια που φαντάζει πραγματική στα μάτια σου όταν αυτή σου γκρεμίζει όλα όσα έχεις ζήσει μέχρι τώρα; Αυτά είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα που καλείται να απαντήσει η Βανέσα, ενώ ο κόσμος όπως τον ήξερε και τον γνώριζε, δείχνει να καταρρέει.
Και τώρα στα δύσκολα, ξεκινώντας από το δεδομένο ότι η παιδοφιλία είναι διαστροφή, δεν μπορείς να μην θυμώσεις ,να μην εξοργιστείς με αυτό που θα διαβάσεις. Η συγγραφέας καταφέρνει να πλάσει τον πλέον αντιπαθή και αηδιαστικό χαρακτήρα των τελευταίων χρόνων . Τον Τζέικομπ Στρέιν. Χειριστικός στο μέγιστο σημείο που μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος, γνώστης της εύθραυστης ψυχολογίας των εφήβων κοριτσιών και με εμφανή δικά του άλυτα ψυχολογικά θέματα. Το βιβλίο είναι δομημένο στο παρόν και στο παρελθόν η Kate Rusell καταφέρνει να μας βάλει τόσο μέσα στην ιστορία που είναι σαν να την ζεις πραγματικά. Από την μια η έφηβη Βανέσα, τόσο έξω από τα πρότυπα της ηλικίας της, πιο ανώριμη από όσο η ίδια πιστεύει και από την άλλη η ενήλικη εκδοχή του εαυτού της στην προσπάθεια της να βάλει σε μια τάξη την ασταθή ζωή της. Βλέπουμε την πορεία της σχέσης αυτής που φαίνεται να αντέχει στο χρόνο με τις όποιες φθορές της. Προσπαθούμε να κατανοήσουμε τα βαθύτερα αιτία που οδήγησαν την Βανέσα σε αυτήν την σκοτεινή πορεία που φαίνεται να καθορίζει την μετέπειτα ζωή της. Χωρίς βέβαια τουλάχιστον εγώ να μπορέσω να το πετύχω. Οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές, η συγγραφέας ωστόσο φαίνεται ότι μπορεί και τις κρατάει και κατορθώνει να μας δώσει ένα κείμενο σφιχτά δεμένο, χωρίς υπερβολές , άκρως αληθοφανή, με απίστευτες κοινωνικές προεκτάσεις. Το σκοτεινή μου Βανέσα είναι ένα βιβλίο που θα αγγίξει κάθε γυναίκα που θα το διαβάσει. Είτε είναι, είτε δεν είναι μάνα. Θα προβληματίσει και θα στενοχωρήσει. Αλλά θα ρίξει και τους σπόρους μέσα μας για να κτίσουμε μια πιο υγιή και σταθερή σχέση με τα παιδιά μας. Γιατί τα πάντα ξεκινούν από την οικογένεια.
Από το οπισθόφυλλο: Η Βανέσα Γουάι ήταν δεκαπέντε ετών όταν τα έφτιαξε με τον καθηγητή της των αγγλικών. Τώρα, στα τριάντα δύο της, κι ενώ το κίνημα του #MeToo ξεσκεπάζει το ένα μετά το άλλο τα σεξουαλικά εγκλήματα πανίσχυρων ανδρών, μια άλλη παλιά μαθήτρια του Τζέικομπ Στρέιν τον κατηγορεί για σεξουαλική κακοποίηση. Η Βανέσα ακούει συγκλονισμένη το νέο. Πιστεύει ακόμη πως η δική της σχέση με τον Στρέιν δεν ήταν κακοποίηση, αλλά έρωτας. Είναι σίγουρη γι’ αυτό. Μπορεί τώρα να απορρίψει την πρώτη της αγάπη χωρίς να απορρίψει τον ίδιο τον έφηβο εαυτό της; Να δεχτεί πως ο άντρας που την καθόρισε ήταν κάτι άλλο από αυτό που πίστευε ως τώρα; Και πως ίσως η ίδια δεν ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής του, αλλά ένα από τα πολλά θύματά του; Ένα προκλητικό, εθιστικό βιβλίο για τη μνήμη και το τραύμα, την έξαψη της εφηβείας και τις λεπτές γραμμές ανάμεσα στη συναίνεση, τη συνενοχή και τη θυματοποίηση. Ένα βιβλίο-δυναμίτης, που δίκαια ειπώθηκε ότι χαρακτηρίζει μια ολόκληρη εποχή.

Share:

Αφήστε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Social Media

Most Popular

Categories

On Key

Related Posts

Ρένα Ρώση Ζαΐρη: Τα μυθιστορήματά μου αντικατοπτρίζουν την ίδια τη ζωή, οι ήρωές μου παρόλες τις δυσκολίες, δε λυγίζουν, χαμογελούν, αισιοδοξούν και προχωρούν, παλεύοντας να μεταδώσουν μηνύματα ζωής.

Υπάρχουν κάποιοι συγγραφείς που έχεις “μεγαλώσει” μαζί τους. Σε έχουν πιάσει από το χέρι από την αρχή της αναγνωστικής σου πορείας και δεν σε έχουν

Μαρία Τσιρωνά: Μετά από ένα τραγικό γεγονός δεν είμαστε ποτέ ξανά οι ίδιοι. Συνεχίζουμε τη ζωή μας όμως είμαστε πια διαφορετικοί.

Έχοντας διαβάσει ήδη δυο από τις ιστορίες της κυρίας Τσιρωνά, προσπαθούσα να καταλάβω ποιο ήταν εκείνο το στοιχείο που κάνει τις ιστορίες της τόσο ελκυστικές