Aνδρωμάχη, Κώστας Ακρίβος, εκδόσεις Μεταίχμιο

Ανδρομάχη, ανήρ μάχομαι η ετυμολογία του ονόματος, και διαβάζοντας το νέο βιβλίο του συγγραφέα Κώστα Ακρίβου “Ανδρωμάχη” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο , καταλαβαίνεις πόσο ταιριαστό ήταν το όνομά της. Ο συγγραφέας κάνει ένα επιπλέον βήμα και  παραφράζει το όνομά της σε Ανδρωμάχη, καθώς γίνεται κάτι παραπάνω από σαφές στην ιστορία της πως οι μάχες δεν ήταν μια και δεν ήταν με έναν μόνο άνδρα. 

Η Ανδρομάχη έζησε μια ζωή γεμάτη, μια ζωή δύσκολη. Μια ζωή σχεδόν διπλή καθώς βρέθηκε από το σπίτι της,  γυναίκα του Έκτορα, στην συνέχεια χήρα του και παλλακίδα του Νεοπτόλεμου, μητέρα του γιού του ανθρώπου που μισούσε και απεχθανόταν όσο κανέναν. Και κατόπιν διωγμένη από Φθία ύστερα από τον θάνατο του Νεοπτόλεμου να προσπαθεί να χτίσει την ζωή της από το μηδέν. Το βιβλίο του κυρίου  Ακρίβου ακολουθεί όλη αυτήν την πορεία της Ανδρομάχης. Από την στιγμή που η Τροία πέφτει στα χέρια των Αχαιών και η ίδια γίνεται παλλακίδα του ανθρώπου που σκότωσε τον άνδρα της , γνωρίζοντας και η ίδια την μέγιστη ατίμωση σαν γυναίκα. Την ίδια στιγμή σαν αναμνήσεις έρχονται όλες οι λεπτομέρειες της προηγούμενης ζωής της.  Αναμνήσεις γλυκές όπως οι γονείς και τα αδέρφια της, ο Έκτορας και η ζωή της στην Τροία, η γέννηση του γιού τους Αστυάνακτα. Αλλά και αναμνήσεις τραγικές, οι ανησυχίες της για τον συνεχιζόμενο πόλεμο, ο θάνατος του Έκτορα, η άλωση της Τροίας αλλά ο θάνατος του γιού της. 

Η Ανδρομάχη αξιώθηκε να σύζυγος, μητέρα, βασίλισσα…έθαψε με τα χέρια της δύο παιδιά, θρήνησε έναν άνδρα που αγάπησε, έζησε την ατίμωση, την χαρά και την ντροπή… Όλα όμως τα έζησε με αξιοπρέπεια θαυμαστή.. με ανδρεία… όπως άξιζε σε μια σύζυγο ήρωα…
Είναι ένα υπέροχο βιβλίο που στις λίγες σελίδες του ξετυλίγεται η ιστορία μιας θαυμαστής γυναίκας με ιστορία αξία λόγου που συχνά προσπερνάμε. Ο συγγραφέας με ρεαλιστικές περιγραφές περιγράφει άριστα τις στιγμές του θρήνου, τις στιγμές της απόγνωσης, της ατίμωσης. Μικρό στο μέγεθος αλλά με μεγάλη αξία τουλάχιστον για έμενα καθώς ξύπνησε μέσα μου την αγάπη για την μυθολογία που κάπου στο πέρασμα των χρόνων κοιμήθηκε…Κύριε Ακριβέ για αυτό και μόνο σας ευχαριστώ πολύ…

Από το οπισθόφυλλο:

Αξιώθηκε να γίνει σύζυγος, μητέρα, βασίλισσα.
Η ζωή της μοιράστηκε απ’ τον πόλεμο ανάμεσα στην ευτυχία και την ατίμωση, στη χαρά και την ντροπή.
Ίσως να μην υπήρχε πιο επιτυχημένο όνομα απ’ αυτό που της έδωσαν: Ανδρομάχη. Μόνο που έγινε ένα λάθος: Ανδρωμάχη θα ’ταν το πιο σωστό. Γιατί δεν ήταν ένας ο άνδρας εκείνος με τον οποίο έδωσε τις μάχες της αλλά πολλοί. Άνδρες που τη λάτρεψαν και άλλοι που την κηλίδωσαν, αφήνοντας ανεξίτηλα στο κορμί και στην ψυχή της τα σημάδια τους.
Το χαμόγελο το βρήκε ξανά όταν πήγε να την κερδίσει η απελπισία.

Έσβησε ο ήλιος, πυκνώνει το σκοτάδι, πυκνώνουν και στο μυαλό οι εικόνες των προσώπων που σημάδεψαν τη ζωή μου. Άνδρες όλοι. Ο πατέρας, τα εφτά αδέρφια, ο Πρίαμος, ο Αχιλλέας, ο Οδυσσέας, ο Πηλέας… Αλλά και: Έκτορας, Αστυάνακτας, Νεοπτόλεμος, Πέργαμος, Μολοσσός, Πίελος, Έλενος, Κεστρίνος. Τους αγάπησα;… Άλλους απ’ αυτούς από ανάγκη, για άλλους η αγάπη ανάβλυζε αβίαστη από την καρδιά. Αυτοί είναι που βαδίζουν συνεχώς στη μνήμη μου, δικαιώνουν ή όχι τη ζωή μου, που τώρα εγώ την αρνούμαι.
Απόσπασμα από το βιβλίο

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: