Ο άνδρας με τις κούκλες, Ιφιγένεια Τέκου, εκδόσεις Ψυχογιός.

Πιάνοντας στα χέρια μου το νέο βιβλίο της Ιφιγένειας Τέκου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός “Ο άνδρας με τις κούκλες” θεώρησα που πρόκειται για ένα ακόμα ιστορικό μυθιστόρημα. Και με προβλημάτισε γιατί έχοντας διαβάσει πολύ για την περίοδο του Δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου, αναρωτήθηκα τι νέο θα είχε να μας δώσει. Έκανα όμως λάθος γιατί η συγγραφέας χρησιμοποιεί τα ιστορικά γεγονότα μόνο σαν τον καμβά για να σχεδιάσει πάνω σε αυτά την ιστορία της. 

Στο μακρινό 1948 η ηρωίδα του βιβλίου Αλεμίνα έχοντας χάσει τον πατέρα της στον πόλεμο και μόνη πια στην ζωή αναγκάζεται να μείνει με τον παππού της από την μεριά του πατέρα της με τον οποίο δεν έχει καθόλου σχέσεις. Ο παππούς Κωνσταντίνος είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που πρεσβεύει η έννοια παππούς. Υπήρχαν λόγοι που η οικογένεια της δεν είχε καθόλου σχέσεις με τον σκληρό αυτόν άνθρωπο και δυστυχώς η Αλεμίνα θα έρθει αντιμέτωπη με αυτούς.  Στην συμβίωση τους η Αλεμίνα θα γνωρίσει πολλούς ανθρώπους που θα τις σταθούν καλύτερα και από οικογένεια. Θα γνωρίσει τον έρωτα αλλά και την σκληρή όψη της ζωής. Την ίδια χρονική περίοδο ο άνδρας με τις κούκλες διαπράττει μια σειρά από εγκλήματα με σκοπό τον εξαγνισμό της κοινωνίας. Πληγωμένος από την ζωή του και την μοίρα, κυνηγημένος από μια εσωτερική ανάγκη γίνεται ένας αυτόκλητος τιμωρός.  Οι βίοι τους παράλληλοι μέχρι την στιγμή που θα ενωθούν για πάντα.

Η συγγραφέας έχει φτιάξει μια ¨κοινωνική” ιστορία στα χρόνια μετά τον πόλεμο τοποθετημένη στην στην νότια Ιταλία. Σκιαγραφεί τις επιπτώσεις του πολέμου, δείχνοντας την φτώχεια και την εξάρτηση της ηρωίδας από έναν παππού δυνάστη. Με έναν αριστοτεχνικό τρόπο συνθέτει μια πολυπρόσωπη ιστορία που η μια ανατροπή ακολουθεί την άλλη. Όλοι οι ήρωες κατέχουν μια σημαντική θέση στην ιστορία. Πρωταγωνιστούν το ίδιο και στέκονται ισάξια δίπλα στην Αλεμίνα που κλέβει την παράσταση με το ήθος και τον χαρακτήρα της αλλά και δίπλα στον άνδρα με τις κούκλες. 

Το βιβλίο πραγματεύεται στοιχεία όπως το τι είναι ηθικό και τι όχι. Μέχρι που μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος για τον εξαγνισμό και τελικά τι είναι ικανοί οι άνθρωποι να συγχωρέσουν…Το να γίνεται κάποιος αυτόκλητος τιμωρός δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει ανεκτό. Βλέπουμε την πάλη αυτού του ανθρώπου. Την εσωτερική του ταραχή. Την προσπάθεια του να αλλάξει. Να τιθασεύσει τα πάθη του. Η συγγραφέας κατορθώνει να ζωντανέψει με άμεσο τρόπο μπροστά στα μάτια μας την ιστορία αυτού του ανθρώπου μέχρι την στιγμή της λύτρωσης. Η ικανότητα της κυρίας Τέκου να δημιουργεί εικόνες, μυρωδιές και συναισθήματα είναι μοναδική. Είναι ένα βιβλίο συγκινητικό, ιδιαίτερο ίσως κάπως διαφορετικό σε σχέση με την ιστορία που πραγματεύεται. Η γραφή της είναι σφιχτή, με ροή, εστιασμένη στα σημεία που πρέπει να δώσει προσοχή ο αναγνώστης. Και φυσικά δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στο τέλος του βιβλίου που ήταν πραγματικά αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν Κάθαρση…

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Ιούλιος 1948. Η δεκαεξάχρονη Αλεμίνα αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι της στο όμορφο Κιέτι και να ζήσει στο εξής στο Σαλέντο της Κάτω Ιταλίας. Εκεί συναντάει για πρώτη φορά τον παράξενο παππού της, διεισδύει στα σκοτεινά μυστικά της οικογένειας Κοντότι και γνωρίζει τον έρωτα στο πρόσωπο ενός γλύπτη.

Στην ίδια περιοχή, ένας άντρας δολοφονεί με απεχθή τρόπο τους δωσίλογους συνεργάτες των Γερμανών. Για κάθε θύμα φτιάχνει μια ξύλινη κούκλα χωρίς άκρα, όπου, σύμφωνα με έναν ιαπωνικό θρύλο, παραμένει η ψυχή αυτού που φεύγει.
Θα φτάσει η στιγμή που οι φαινομενικά διαφορετικοί δρόμοι αυτών των δύο ανθρώπων θα διασταυρωθούν και τότε θα τεθεί το κρίσιμο ερώτημα: Ποιος έχει το δικαίωμα να ξεχωρίσει το καλό από το κακό, το δίκαιο από το άδικο; Τι θα γίνει όταν πέσουν οι μάσκες και έρθει η κάθαρση;

Ένας συναρπαστικός χορός γεγονότων και απρόσμενων εξελίξεων, μια «ταραντέλα» έρωτα, προδοσίας, εκδίκησης και απονομής δικαιοσύνης στα δύσκολα χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:

Η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΤΕΚΟΥ γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και πήρε μεταπτυχιακό τίτλο από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Εργάστηκε ως διοικητική υπάλληλος για αρκετά χρόνια σε πολυεθνικές εταιρείες, ενώ πλέον κάνει μεταφράσεις και παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδιά.