Σήμερα στην στήλη των συνεντεύξεων φιλοξενούμε τον κύριο Τεύκρο Μιχαηλίδη σε μια πολύ ωραία κουβέντα. Μας μιλάει για το νέο του βιβλίο “Εικασία 3ν+1” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός , για την μαθηματική μυθοπλασία και μας δίνει και τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα.
- Κύριε Μιχαηλίδη αρχικά θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας στην σελίδα μας. Θα θέλατε να μας μιλήσετε λίγο για εσάς;
Γεννήθηκα στην Αθήνα από Κύπριους γονείς που μετά τις σπουδές τους επέλεξαν να παραμείνουν στην Ελλάδα. Σπούδασα μαθηματικά στο Παρίσι και μετά τo διδακτορικό μου εργάστηκα επί σαράντα χρόνια στη Μέση Εκπαίδευση. Ασχολήθηκα με την εισαγωγή της πληροφορικής στην εκπαιδευτική διαδικασία, με την ιστορία των μαθηματικών και με τη χρήση της αφήγησης ως εναλλακτικής πύλης εισόδου στα μαθηματικά. Από τη δεκαετία του 1990 εργάστηκα στη μετάφραση λογοτεχνικών και εκλαϊκευτικών βιβλίων που είχαν ως κύριο θέμα τους τα μαθηματικά. Ακόμα συνεργάστηκα με πολλά έντυπα που μου πρόσφεραν το βήμα τους για να εκφράσω τις – όχι πάντοτε ορθόδοξες – απόψεις μου για τα μαθηματικά, την εκπαίδευση και τη ζωή. Το πρώτο μου μυθιστόρημα, τα «Πυθαγόρεια Εγκλήματα», κυκλοφόρησε το 2006 και μεταφράστηκε σε έξι γλώσσες. Μέχρι στιγμής έχουν εκδοθεί ένδεκα βιβλία μου και έχουν δημοσιευτεί δεκάδες διηγήματά μου σε συλλογικούς τόμους και έντυπα.
- Μιλήστε μας λίγο για το νέο σας βιβλίο «Εικασία 3ν+1 » που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Τι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης;
Ζούμε σε μια κοινωνία όπου η δικαιοσύνη είναι κατά κανόνα με το μέρος του εγκληματία, ιδίως αν αυτός έχει τα αναγκαία μέσα για να εξασφαλίσει την υποστήριξή της. Οι ένοχοι δεν τιμωρούνται ή και όταν τιμωρούνται τυπικά, στην ουσία απαλλάσσονται με διάφορα δικαστικά τερτίπια. Η οργή μου μπροστά σε αυτή την εικόνα, η αηδία μου για τους «υπεράνω πάσης υποψίας» πολίτες, ήταν τα κίνητρα για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου.
- Είστε μαθηματικός, συγγραφέας και εκπρόσωπος της «μαθηματικής μυθοπλασίας». Πως αποφασίσατε να εντάξετε τα μαθηματικά στις ιστορίες σας και τι σημαίνει
μαθηματική μυθοπλασία;
Δεν νομίζω ότι «το αποφάσισα». Οι ιστορίες που σκάρωνα από πολύ νέος για να τις αφηγούμαι στις παρέες μου είχαν πάντα, χωρίς να το επιδιώκω, μια μαθηματική αύρα. Όταν διάβασα αυτού του είδους ιστορίες, γραμμένες από σπουδαίους συγγραφείς – ιδιαίτερα από τον Denis Guedj – αποφάσισα να τολμήσω να καταθέσω και μια από τις δικές μου με τη μορφή βιβλίου. Ακολούθησαν κι άλλα
βιβλία. Αρκετά αργότερα σκέφτηκα να δώσω μια τρέχουσα περιγραφή αυτού που αρκετοί ονομάζουμε «μαθηματική μυθοπλασία». Δεν είναι σπουδαία, αλλά σας την παραθέτω: Ονομάζω μαθηματική μυθοπλασία κάθε μορφή μυθοπλασίας στην οποία τα μαθηματικά παίζουν καθοριστικό ρόλο, είτε επειδή το αντικείμενο της πλοκής σχετίζεται με αυτά είτε γιατί κάποιοι από τους χαρακτήρες της συνδέονται με τα μαθηματικά και οι ενέργειές τους επηρεάζονται σημαντικά από αυτή τη σχέση.
- Τι σας έκανε να ασχοληθείτε με το αστυνομικό μυθιστόρημα; Ποιες είναι οι δικές σας επιρροές από τον κόσμο της αστυνομικής λογοτεχνίας;
Επέλεξα την αστυνομική φόρμα περισσότερο μεθοδολογικά παρά επειδή ο κύριος στόχος μου ήταν να γράψω ένα κατά κύριο λόγο αστυνομικό αφήγημα. Εμπνεύστηκα από τους «κλασικούς», Άγκαθα Κρίστι, Σιμενόν και από τον δικό μας Γιάννη Μαρή. Διάβασα ακόμα Π. Ντ. Τζέιμς, Ρόμπερτ Βαν Γκούλικ, Έλις Πήτερς. Πρέπει να πήρα πολλά στοιχεία από όλους αυτούς, νομίζω όμως ότι οι αστυνομικές μου ιστορίες έχουν ένα δικό μου, προσωπικό στιλ.
- Ποια πιστεύετε ότι πρέπει να έχει ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα;
Νομίζω ότι είναι βασικό να έχει ατμόσφαιρα, να τοποθετεί τον κύριο μύθο μέσα σ’ ένα κάδρο, να αποτυπώνει κατά κάποιον τρόπο το «life style» του πλαισίου μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται. Προφανώς το βασικό του στοιχείο οφείλει να είναι η «παραπλάνηση» όχι όμως με απόκρυψη στοιχείων που αποκαλύπτονται στο τέλος δια μαγείας, αλλά με έξυπνα επιλεγμένους υπαινιγμούς, που από κάποια άποψη να μπορούν να θεωρηθούν και ειλικρινείς.
- Με ποιόν από τους ήρωες του βιβλίου σας πιστεύετε ότι ήρθατε πιο κοντά;
Έχτισα την Όλγα Πετροπούλου έτσι ώστε να την θαυμάζω και συχνά ονειρεύομαι πως είμαι ο πληροφορικάριος φίλος της.
- Υπάρχουν ιδανικές συνθήκες για τη συγγραφή ενός βιβλίου;
Νομίζω πως σημαντικότερο ρόλο παίζει η ανάγκη του συγγραφέα να αφηγηθεί. Κατά τα άλλα έχω δουλέψει κάτω από συνθήκες που κανείς θα τις θεωρούσε «άβολες»: σε αίθουσες αναμονής σταθμών και αεροδρομίων, κατά τη διάρκεια επιτήρησης σχολικών διαγωνισμάτων, ακόμα και όταν χρειάστηκε να υποστώ μαγνητικές τομογραφίες. Εκεί μάλιστα το γεγονός ότι σχεδίαζα το βιβλίο μου με βοήθησε να ξεπεράσω το κλειστοφοβικό κλίμα που επικρατεί σε αυτές τις καταστάσεις.
- Λένε ότι οι συγγραφείς δένονται με τους πρωταγωνιστές τους τόσο πολύ, που δύσκολα βάζουν τελεία στην ψυχή τους μετά από την τελεία στον επίλογο της ιστορίας που γράφουν. Συνέβη το ίδιο και σε εσάς;
Ο γονιός μεγαλώνει τα παιδιά του όσο καλύτερα μπορεί, κι ύστερα οφείλει τ’ αφήνει να τραβήξουν το δρόμο τους. Το ίδιο περίπου ισχύει και με τους ήρωες που δημιουργεί ένας παραμυθάς. Και σας διαβεβαιώνω ότι, όπως καμιά φορά οι προσδοκίες του γονιού διαψεύδονται (για το καλύτερο ή το χειρότερο), έτσι συμβαίνει και με τους μυθοπλαστικούς ήρωες ενός συγγραφέα.
- Πόσο εύκολο η δύσκολο πιστεύετε ότι είναι για κάποιον να μπει στο χώρο του βιβλίου και ποια νομίζετε ότι είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει;
Η τεχνολογία έχει μειώσει σε μεγάλο βαθμό το κόστος μιας έκδοσης. Αυτό βοηθά κάποιον να μπει στον κόσμο του βιβλίου. Για τον ίδιο όμως ακριβώς λόγο είναι πολλοί αυτοί που χτυπούν την πόρτα των εκδοτών κι αυτό δυσκολεύει πολύ τα πράγματα. Όσο για το κύριο χαρακτηριστικό που πρέπει να έχει κανείς για ν’ ασχοληθεί με το γράψιμο είναι νομίζω η τέλεια γνώση της γλώσσας του και μια σε βάθος αναγνωστική παιδεία.
- Αφήνετε μέρη του εαυτού σας στις ιστορίες σας; Τι θα μπορούσαμε να ανακαλύψουμε για εσάς και την προσωπικότητα σας, διαβάζοντας ένα βιβλίο σας;
Δεν το κάνω συνειδητά. Εκ των υστέρων όμως, και μόνος μου αλλά και με τη βοήθεια αναγνωστών που με γνωρίζουν, διαπιστώνω ότι πολλοί από τους ήρωές μου (όχι μόνο οι «καλοί» ) κουβαλάνε κομμάτια του εαυτού μου.
- Αν θα σας ζητούσαν να περιγράψετε το βιβλίο σας Εικασία 3ν+1 με τρεις λέξεις ποιες θα ήταν αυτές;
Με τρεις δε γίνεται. Μπορώ με εννιά; Ο ένοχος είναι ένας, αθώος όμως δεν είναι κανένας.
- Τέλος αφού σας ευχαριστήσω και πάλι θα ήθελα να μοιραστείτε μια βαθύτερη σκέψη σας με τους αναγνώστες σας.
Η πιο μολυσματική ασθένεια είναι η εξουσία. Δεν γνωρίζω κανέναν που να την απέκτησε, σε οποιαδήποτε μορφή, και να μην ανέδειξε, χάρη σ’ αυτήν, τον χειρότερο
