Ο συγγραφέας Κώστας Ακρίβος στο βιβλίο του “Ανδρωμάχη” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο καταφέρνει να αποδώσει με έναν εξαιρετικό τρόπο την ιστορία της Ανδρομάχης. Να αποδώσει με ρεαλιστικές περιγραφές τις στιγμές του θρήνου, τις στιγμές της απόγνωσης, της ατίμωσης. Αλλά και να αποστάξει όλη τη γνώση που είχε για τη ζωή της Ανδρομάχης σε ένα βιβλίο τέτοιας έκτασης που να είναι ναι μεν ολοκληρωμένο, αλλά ταυτόχρονα να μην κουράζει κιόλας.
Στην συνέντευξη που ακολουθεί μας μιλά για το βιβλίο του αλλά και πως κατάφερε ένα τόσο μικρό σε έκταση βιβλίο να έχει τόση αξία…
- Κύριε Ακρίβε, αρχικά θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας στο Bookstories. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για τον εαυτό σας… Για να σας γνωρίσει το κοινό όπως εσείς επιθυμείτε και όχι μέσα από ένα απλό βιογραφικό.
Γράφω βιβλία από το 1993, ζω στον Βόλο, ταξιδεύω συχνά στα Βαλκάνια, καθημερινά οδοιπορώ πάνω από μία ώρα και γύρω στις δύο ώρες τις περνάω διαβάζοντας.
- Το νέο σας βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο είναι η «Ανδρωμάχη». Θα θέλατε να μας μιλήσετε για αυτό;
Πρόκειται για την ιστορία της γυναίκας του Έκτορα. Πώς από την απόλυτη ευτυχία βρέθηκε στη χειρότερη δυστυχία. Μονολογεί όλη τη ζωή της, θρηνεί τους αγαπημένους νεκρούς της, απελπίζεται, όμως στο τέλος θα κερδίσει αναπάντεχα το χαμόγελο που το στερήθηκε τόσα χρόνια.
- Ποιο ήταν το έναυσμα που σας έκανε να ασχοληθείτε με την ιστορία της Ανδρομάχης;
Μάλλον η αγάπη μου για την Ιλιάδα και την Οδύσσεια…
- Ποια είναι τα στοιχεία του χαρακτήρα της Ανδρομάχης που θαυμάζετε ιδιαίτερα;
Ίσως ένα και μοναδικό: το κουράγιο. Ποτέ δεν το έβαλε κάτω, ποτέ δεν λιποψύχησε. Ήταν μια γυναίκα που, παρά τα τόσα εμπόδια που της έτυχαν, αυτή έσφιγγε τα δόντια και προχωρούσε παρακάτω.
- Στο βιβλίο σας η Ανδρομάχη ύστερα από όλα αυτά τα δύσκολα που περνά φτάνει σε μια στιγμή αδυναμίας… Παρ’ όλα αυτά κάτι την κρατά πίσω. Η ατολμία αυτή που δείχνει θα μπορούσε να είναι και η δύναμή της;
Η ζωή έχει τη δική της δυναμική. Ακόμα και όταν κάποιος νομίζει πως βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου, η ομορφιά της ζωής μπορεί να τον σώσει.
- Πόσο δύσκολο ήταν για εσάς να αποστάξετε όλη τη γνώση που είχατε για τη ζωή της Ανδρομάχης σε ένα βιβλίο τέτοιας έκτασης που να είναι ναι μεν ολοκληρωμένο, αλλά ταυτόχρονα να μην κουράζει κιόλας;
Προσπαθώ σε κάθε μου βιβλίο να διώχνω τα περιττά (καλολογικά στοιχεία, πλεονάζουσες ιστορικές αναφορές κ.ά.), ίσως γιατί θέλω να κρατήσω την ψίχα της αφήγησης και ταυτόχρονα να μην κουράζεται ο αναγνώστης.
- Δουλεύατε ως φιλόλογος αρκετά χρόνια κοντά σε νέα παιδιά. Ποια είναι η γνώμη σας για την εξάρτησή τους από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;
Είναι ενδεικτικό στοιχείο της εποχής μας. Το ζητούμενο είναι πώς να μπορέσει η νέα γενιά να στραφεί και να αγαπήσει ξανά το βιβλίο.
- Αν σας έλεγε κάποιος ότι μπορείτε να έχετε στη βιβλιοθήκη σας μόνο πέντε βιβλία, ποια θα ήταν αυτά;
Δύσκολο να απαντήσει κανείς σε ένα τέτοιο ερώτημα. Είναι σαν να ζητάμε από έναν πολύτεκνο πατέρα να ονοματίσει το αγαπημένο του παιδί.
- Ολοκληρώνοντας ένα βιβλίο έχετε ήδη στο μυαλό σας το επόμενο ή δίνετε στον εαυτό σας χρόνο για ξεκούραση;
Ο γεωργός αφήνει πάντοτε το χωράφι του ακαλλιέργητο ανάμεσα σε δύο καλές χρονικά σοδειές…
- Τελειώνοντας, αφού σας ευχαριστήσω και πάλι θερμά, θα ήθελα να μας πείτε μια συμβουλή που δίνετε συχνά και θα θέλατε να μοιραστείτε με τους αναγνώστες σας.
Την ίδια συμβουλή που δίνω και στο εαυτό μου: μετά από κάθε νύχτα έρχεται πάντα η μέρα.
