Καλή Δοξιάδη: Όταν κράτησα το πρώτο μου βιβλίο στα χέρια μου, δυσκολεύτηκα πολύ να το πιστέψω.

Το βιβλίο “Μια ιστορία μόνο, Το σπίτι στα βράχια” της Καλή Δοξιάδη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, το πρώτο μέρος μιας τριλογίας που αναμένουμε να ολοκληρωθεί είναι  ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο καθώς περνά μπροστά από τα μάτια σου η ιστορία της Ελλάδας τους δύο τελευταίους αιώνες. Η συγγραφέας έχει κατορθώσει να φτιάξει ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα με πολλούς ήρωες που όμως όλοι είναι απαραίτητοι και έχουν βάλει το λιθαράκι τους στο να γίνει η Ανθή αυτό που είναι σήμερα…

Στην συνέντευξη που ακολουθεί η συγγραφέας μας μιλά για την πρώτη της συγγραφική προσπάθεια, τα συναισθήματα της για το βιβλίο της αυτό και τους αγαπημένους της ήρωες…

 

  • Κυρία Δοξιάδη, αρχικά θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας στη σελίδα μας. Μιλήστε μας λίγο για εσάς, για να σας γνωρίσουμε καλύτερα.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα σε ένα σπίτι γεμάτο βιβλία. Έτσι από παιδί το διάβασμα ήταν μέρος της καθημερινότητάς μου.

  • Πείτε μας για την πρώτη σας συγγραφική εμπειρία. Ποια ήταν η πρώτη σας ιδέα, η έμπνευσή σας, πώς την αποτυπώσετε στο χαρτί;

Όπως πολλά παιδιά άρχισα να γράφω στο σχολείο. Με την έκθεση ιδεών πρωτοαισθάνθηκα τη μαγεία του να εξωτερικεύεις και να αποτυπώνεις τον εσωτερικό σου κόσμο. Ποτέ δεν ήμουν ομιλητική, και η ανακάλυψη των δυνατοτήτων του γραπτού λόγου με απελευθέρωσε.

  • Πώς αισθανθήκατε όταν πιάσατε στα χέρια σας το πρώτο σας βιβλίο τυπωμένο;

Επειδή το πρώτο μου βιβλίο δημοσιεύτηκε όταν ήμουν ήδη σε προχωρημένη ηλικία, είχε προηγηθεί μια ολόκληρη ζωή στην οποία έγραφα και ονειρευόμουν τα γραπτά μου να δημοσιευτούν. Έτσι όταν το κράτησα στα χέρια μου, δυσκολεύτηκα πολύ να το πιστέψω.

  • Σταθερό σημείο σε όλο το βιβλίο σας αποτελεί το σπίτι στα βράχια στην Κέρκυρα. Όταν ακούτε τη λέξη σπίτι τι σας έρχεται στο μυαλό;

Μου έρχονται οι λέξεις: δομή, ασφάλεια, προστασία.

  • Είναι φανερό μέσα στο βιβλίο σας ότι πριν τη συγγραφή του κάνετε έρευνα της ιστορικής εποχής. Τα λαογραφικά στοιχεία που προσθέσατε είναι ένα κύριο χαρακτηριστικό του βιβλίου σας. Πόσο καιρό σάς πήρε η έρευνα, η συγγραφή και η ολοκλήρωση του βιβλίου;

Το βιβλίο και οι ήρωές του ζούσαν μέσα μου και αναπτύσσονταν για πάρα πολλά  χρόνια. Η έρευνα που έκανα δεν ήταν επίσημη, ιστορική. Τα στοιχεία που εντάσσονται στην αφήγηση είναι αυτά που  απορροφά κανείς από διηγήσεις, βιώματα, και διαβάσματα. Τα τελευταία για ό,τι αφήνουν στη μνήμη, χωρίς σημειώσεις και επαληθεύσεις. Γι’ αυτό και παρατηρούνται διαφορετικές εκδοχές και ερμηνείες από την αφηγήτρια. Απαντώντας πιο συγκεκριμένα στο ερώτημα: όταν άρχισα πια να γράφω, οι εσωτερικές διεργασίες είχαν ήδη γίνει, και μου πήρε περίπου οκτώ μήνες να τελειώσω τον πρώτο αυτό τόμο της τριλογίας.

  • Από την απλή ιδέα στο χαρτί, και από το χαρτί η εύρεση του κατάλληλου εκδοτικού οίκου. Συναντήσατε δυσκολίες στην υλοποίηση του όλου εγχειρήματος;

Οι δυσκολίες ήταν μέχρι να πάρει μια τελική μορφή το μυθιστόρημα. Η έκδοση πραγματοποιήθηκε χωρίς καλά καλά να το καταλάβω, γιατί είχα την τύχη να βρω αμέσως εκδοτικό περιβάλλον που το εκτίμησε και ανέλαβε τα περαιτέρω.

  • Πώς είναι η καθημερινότητα ενός ανθρώπου που ασχολείται με τη συγγραφή βιβλίων; Με τι ασχολείστε όταν δεν γράφετε;

Την ημέρα διαβάζω, περπατώ, κολυμπώ, μαγειρεύω, βλέπω φίλους. Τα βράδια βλέπω καλές ταινίες και σειρές.

  • Έχετε ξεχωρίσει κάποιον από τους ήρωές σας; Κάποιον στον οποίο να έχετε έστω και λίγο παραπάνω αδυναμία;

Περιέργως αυτό αλλάζει καθώς γράφεις. Όταν άρχισα, είχα ξεχωρίσει τις γυναίκες και αυτές χειριζόμουν με ευαισθησία. Γράφοντας αγάπησα ιδιαίτερα και μερικούς από τους άντρες. Εδώ μιλάω για ολόκληρη την τριλογία.

  • Έχετε ζηλέψει κάποιο βιβλίο που έχετε διαβάσει και θα θέλατε να το έχετε γράψει εσείς;

Πάρα πολλά και όλο και ανακαλύπτω άλλα. Το πιο πρόσφατο «A Gentleman in Moscow» του Amor Towles.

 

 

Share:

Αφήστε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Social Media

Most Popular

Categories

On Key

Related Posts

Ρένα Ρώση Ζαΐρη: Τα μυθιστορήματά μου αντικατοπτρίζουν την ίδια τη ζωή, οι ήρωές μου παρόλες τις δυσκολίες, δε λυγίζουν, χαμογελούν, αισιοδοξούν και προχωρούν, παλεύοντας να μεταδώσουν μηνύματα ζωής.

Υπάρχουν κάποιοι συγγραφείς που έχεις “μεγαλώσει” μαζί τους. Σε έχουν πιάσει από το χέρι από την αρχή της αναγνωστικής σου πορείας και δεν σε έχουν

Ελένη Κουτσούδη- Ιόλα: Ο θείος μου, μου μετέδωσε την αξία του να ενθαρρύνεις νέους που έχουν όνειρα. Για μένα η ζωή χωρίς όνειρα και νόημα, είναι ταξίδι χωρίς πυξίδα. 

Υπάρχουν βιογραφίες ανθρώπων που γνωρίζεις αρκετά καλά και που απλά σου προσθέτουν κάποιες λίγες επιπλέον γνώσεις για την ζωή τους ή κάποιες ίσως πικάντικες λεπτομέρειες

Μαρία Τσιρωνά: Μετά από ένα τραγικό γεγονός δεν είμαστε ποτέ ξανά οι ίδιοι. Συνεχίζουμε τη ζωή μας όμως είμαστε πια διαφορετικοί.

Έχοντας διαβάσει ήδη δυο από τις ιστορίες της κυρίας Τσιρωνά, προσπαθούσα να καταλάβω ποιο ήταν εκείνο το στοιχείο που κάνει τις ιστορίες της τόσο ελκυστικές