Έπειτα από πέντε βιβλία κοινωνικού περιεχομένου η συγγραφέας Κλαίρη Θεοδώρου δείχνει να αλλάζει συγγραφικά μονοπάτια και συστήνεται εκ νέου στο αναγνωστικό της κοινό με ένα μυθιστόρημα έκπληξη. Η αρχή βέβαια είχε γίνει λίγους μήνες νωρίτερα που μαζί με την Λένα Μαντά είχαν υπογράψει την Γυναικεία Υπόθεση. Ωστόσο με το βιβλίο της “Ο Βασιλιάς πεθαίνει πάντα τελευταίος” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός δείχνει ότι το “πείραμα” πέτυχε…
Δεν θα πω πολλά για το βιβλίο γιατί στην συνέντευξη που ακολουθεί μας μιλάει η ίδια για το έργο της. Αυτό που θα ήθελα να πω είναι ότι πρόκειται για ένα βιβλίο που ενώ μπορεί να νομίζεις ότι το τέλος είναι το προφανές δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα… Η μία ανατροπή διαδέχεται την άλλη και ο ρυθμός του είναι καταιγιστικός…Έχει όλα τα κλισέ που μπορεί να βρεις σε ένα αστυνομικό βιβλίο και παρόλα αυτά είναι αυτό το άκρως διασκεδαστικό… Η συγγραφέας με την φωνή της ηρωίδας καταρρίπτει αυτά τα κλισέ ένα ένα…
Θα μπορούσα να πω πολλά ακόμα αλλά δεν θα ήθελα καθόλου να προδώσω τίποτα… Η μαγεία του είναι να μην ξέρεις τι να περιμένεις στην επόμενη σελίδα…. Από εμένα είναι ένα μεγάλο
- Κυρία Θεοδώρου αρχικά θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας στην σελίδα μας. θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για τον εαυτό σας… Για να σας γνωρίσει το κοινό όπως εσείς επιθυμείτε και όχι μέσα από ένα απλό βιογραφικό.
Ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου για τη φιλοξενία στη σελίδα σας. Ας ξεφύγουμε λοιπόν από το τυπικό βιογραφικό κι ας περάσουμε σε πιο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που με καθορίζουν όμως σε πολύ μεγάλο βαθμό. Λατρεύω τα ταξίδια και τη θάλασσα, ζω για το καλοκαίρι, απολαμβάνω το καλό κρασί και είμαι ζωόφιλη μέχρι αηδίας. Τα σκυλιά μου είναι μέλη της οικογένειάς μας και δεν πηγαίνουμε πουθενά χωρίς αυτά. Η λογοτεχνία είναι το πάθος μου, καθώς είχα την τύχη να μεγαλώσω σε ένα σπίτι γεμάτο βιβλία. Η ανάγνωση είναι απόλυτα διαδραστική εμπειρία για μένα. Κλαίω, γελάω, χαίρομαι, θυμώνω και απελπίζομαι κάθε φορά που διαβάζω κάτι που καταφέρνει να με ρουφήξει στις σελίδες του. Το ίδιο μου συμβαίνει και όποτε γράφω. Ζω τις ιστορίες μου στο έπακρο, συναναστρέφομαι τους ήρωές μου, τους αντιμετωπίζω σαν υπαρκτά πρόσωπα, σαν θραύσματα της ζωής μου εκείνη την περίοδο.
- Το νέο σας βιβλίο «Ο βασιλιάς πεθαίνει πάντα τελευταίος» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός αποτέλεσε μια έκπληξη για τους θαυμαστές σας. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτό.
Κεντρική ηρωίδα είναι η Λούνα Μάρκος, μια πολύ διάσημη και πετυχημένη συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων. Ενώ όμως το αναγνωστικό κοινό λατρεύει τα βιβλία της, η ίδια η Λούνα τα απεχθάνεται. Τα γεμάτα κλισέ έργα της, που η ίδια έχει ξεκινήσει να γράφει για πλάκα, γίνονται τα απόλυτα Best Sellers. Παρόλα αυτά, μετά από είκοσι χρόνια επιτυχιών, η Λούνα αποφασίζει στο τελευταίο βιβλίο της το αδιανόητο: να σκοτώσει τον ΒΑΣΙΛΙΑ. Ποιος είναι όμως ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ; O BAΣΙΛΙΑΣ είναι ο επιθεωρητής στα μυθιστορήματά της που ονομάζεται König (στα Γερμανικά Βασιλιάς). Το αναγνωστικό κοινό εξαγριώνεται. Έχει χάσει τον ήρωα που αγαπά και απαιτεί τη «νεκρανάστασή» του. Ως αποτέλεσμα, το καινούριο κοινωνικό μυθιστόρημα της Λούνα, αυτό που ανέκαθεν ήθελε να γράψει, πατώνει. Συγχρόνως με αυτή την τόσο κακή για την ίδια συγκυρία, ο νεότερος σύζυγός της της ανακοινώνει πως την εγκαταλείπει για μια νεότερη γυναίκα. Η Λούνα αρπάζει την ευκαιρία και του κάνει μια πρόταση που αυτός δεν μπορεί να αρνηθεί: Να σκηνοθετήσουν την εξαφάνιση και τη δήθεν δολοφονία του έτσι, ώστε εκείνη να φανεί ένοχη και να συλληφθεί. Αφού ξεσπάσει η αναμενόμενη φρενίτιδα στα media, ο Φίλιπ θα εμφανιστεί και εκείνη θα αθωωθεί πανηγυρικά, ανακοινώνοντας παράλληλα το καινούριο της μυθιστόρημα, στο οποίο θα «επαναφέρει» στη ζωή τον ΒΑΣΙΛΙΑ. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, το παιχνίδι ξεκινά μετά την κίνηση ματ, καθώς τα πράγματα δεν εξελίσσονται, όπως έχουν σχεδιάσει. Το κάθε άλλο… Ποιος είναι αθώος και ποιος ένοχος; Η συνέχεια στο βιβλίο…
- Ποιο ήταν το έναυσμα για να κάνετε αυτή την στροφή στην γραφή σας και να καταπιαστείτε με το αστυνομικό είδος;
Νομίζω εντέλει ότι ήταν ένα προσωπικό στοίχημα που ούτε εγώ η ίδια δεν είχα καταλάβει καλά καλά πως έχω θέσει. Ως αναγνώστρια λάτρευα ανέκαθεν την αστυνομική λογοτεχνία και τη θεωρούσα παράλληλα εξαιρετικά δύσκολο είδος, αν τουλάχιστον μιλάμε για έργα που αξίζουν να διαβαστούν. Όσο πιο πολύ διάβαζα αστυνομικά μυθιστορήματα απ’ όλο τον κόσμο τόσο περισσότερο αυξάνονταν οι προσδοκίες μου. Θύμωνα με τις εύκολες λύσεις, τα πανομοιότυπα κλισέ, τους «λαγούς που βγαίνουν ξαφνικά από το καπέλο», τους «δράστες κομήτες», όπως συνηθίζω να λέω. Έτσι λοιπόν, ο πήχης που έθετα τόσο ψηλά ως αναγνώστρια, κατέληξε να είναι ακόμα πιο ψηλά, όταν ξεκίνησα να σκέφτομαι την ιδέα του να γράψω κάτι εγώ η ίδια. Το αν πέτυχα ή όχι το ζητούμενο θα μου το πείτε εσείς. Εγώ το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι το απόλαυσα. Και ότι πλέον βρήκα το είδος μου. Και ως αναγνώστρια και ως συγγραφέας.
- Μετά την σύμπραξη με την κυρία Μαντά αλλά και το νέο σας βιβλίο το «πείραμα» φαίνεται να πετυχαίνει και το κοινό να σας θέλει στο αστυνομικό μυθιστόρημα. Εσείς που αισθάνεστε καλύτερα; Θέλετε να συνεχίσετε στο είδος;
Όπως είπα ήδη, εδώ είμαι και εδώ θα παραμείνω κιόλας. Για όσο το απολαμβάνω… Είμαι βέβαια άνθρωπος που αγαπώ τις αλλαγές και ποτέ δεν λέω ποτέ!
- Ποια στοιχεία πιστεύετε ότι πρέπει να έχει ένα καλό αστυνομικό βιβλίο; Ποιες είναι οι δικές σας επιρροές από τον κόσμο της αστυνομικής λογοτεχνίας;
Ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα πρέπει να είναι ευφυές, γρήγορο και διαφορετικό. Να έχει τις απαραίτητες ανατροπές, χωρίς όμως αυτές να γίνονται αυτοσκοπός και να διακατέχεται από αληθοφάνεια. Είμαι λάτρης του Jo Nesbo και γενικότερα της σκανδιναβικής αστυνομικής λογοτεχνίας. Παράλληλα όμως διαβάζω αστυνομικά βιβλία απ΄ όλο τον κόσμο, τόσο σύγχρονους όσο και παλιότερους, κλασικούς πλέον συγγραφείς.
- Με δεδομένο ότι οι ήρωες του τελευταίου σας βιβλίου ήταν κάπως ιδιαίτεροι, υπήρχε κάποιος που να ήρθατε πιο κοντά;
Όλοι οι ήρωες στα βιβλία μου φέρουν δικά μου στοιχεία. Άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο. Γράφοντας τους νιώθω όλου κοντά μου, μοιραζόμαστε άλλωστε για μεγάλο χρονικό διάστημα τον ίδιο ζωτικό χώρο.
- Πείτε μας μια φράση που σας αντιπροσώπευε κατά το παρελθόν και πλέον δε σας αντιπροσωπεύει.
Παλιότερα πίστευα πως οι άνθρωποι είναι κατά βάση καλοί. Έχει αλλάξει αρκετά η αντίληψή μου αυτή με την πάροδο των χρόνων…
- Ποιο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης εκτιμάτε ιδιαιτέρως
Την ειλικρίνεια. Μου είναι αδύνατον να συναναστραφώ ανθρώπους που είναι δήθεν και ανειλικρινείς.
- Ποιο βιβλίο σας γράφτηκε με πιο παράξενο και αλλόκοτο τρόπο;
Το πρώτο μου, η Salvadera. Πρόκειται για ένα βιβλίο που γράφτηκε στην πιο δύσκολη φάση της ζωής μου και μέχρι που το τελείωσα δεν είχα καν συνειδητοποιήσει πως έγραφα βιβλίο.
- Πολλοί συγγραφείς λένε πως οι ήρωες τους έχουν ψυχή και πολλές φορές κατά την διάρκεια της συγγραφής αυτονομούνται, παίρνοντας πρωτοβουλίες και αλλάζοντας ίσως το ρόλο τους ή την πλοκή του έργου. Σας έχει συμβεί αυτό; Ή μένετε σταθερή από την αρχή ως το τέλος στην πλοκή που έχετε στο μυαλό σας;
Μου συμβαίνει κάθε φορά. Πάντα φτιάχνω έναν λεπτομερή και εκτενέστατο σκελετό πριν ξεκινήσω να γράφω. Παρόλα αυτά, ποτέ δεν έχω καταφέρει να τον ακολουθήσω έως τέλους. Πάντα οι ήρωες σηκώνουν κάποια στιγμή μπαϊράκι και τότε αρχίζουν να κινούν αυτοί τα νήματα, κατευθύνοντας την πένα μου κατά το δοκούν.
- Κλείνοντας, να σας ευχαριστήσω για τη συνέντευξη και να σας ρωτήσω αν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο θέμα, μια ιστορία που για κάποιο λόγο δεν έχετε καταφέρει να γράψετε ακόμα, αλλά θα θέλατε πολύ μελλοντικά;
Υπάρχουν δεκάδες ιστορίες που στριφογυρίζουν ανά διαστήματα στο μυαλό μου. Δεν ξέρω, αν θα καταφέρω να τις αποτυπώσω όλες στο χαρτί, καθώς έχουν την τάση να αυγατίζουν και να γενούν κι άλλες πολλές. Όπως κι αν έχει όμως, είμαι ευγνώμων. Διότι ποτέ δεν μου έχει λείψει η έμπνευση, ποτέ δεν έχω στερέψει από ιδέες. Και αυτό από μόνο του, είναι κάτι μαγικό.
