Ένα από τα βιβλία που διάβασα τον προηγούμενο χρόνο και πραγματικά με άγγιξε πολύ ήταν το “Αυτό που μου ‘μαθες εσύ” της Δάφνη Μπερμπέρη Κρυστάλλη που κυκλοφορεί από τις Πρότυπες εκδόσεις Πηγή
Πρόκειται για ένα βαθιά συγκινητικό βιβλίο που δεν θα μπορέσει να αφήσει κανέναν ανεπηρέαστο. Μιλά για την μια και μοναδική αγάπη. Αυτή του γονέα προς το παιδί του. Και συγκεκριμένα του πατέρα προς την κόρη μέσα από μια πολύ δύσκολη συνθήκη. Σήμερα στην στήλη των συνεντεύξεων φιλοξενούμε την Δάφνη Μπερμπέρη Κρυστάλλη που μας μιλά για το βιβλίο της αυτό, για το αν φοβήθηκε την κριτική εκδίδοντας το και φυσικά για τα μελλοντικά της σχέδια. Δάφνη σε ευχαριστώ πολύ πολύ για την όμορφη κουβέντα και σου εύχομαι ολόψυχα μόνο τα καλύτερα στην ζωή σου.
- Κυρία Μπερμπέρη, σας ευχαριστώ πολύ για την παρουσία σας στο bookstories.gr Μιλήστε μας λίγο για εσάς, ώστε να σας γνωρίσουν καλύτερα και οι αναγνώστες μας.
Αρχικά, σας ευχαριστώ κι εγώ πολύ για την πρόσκληση! Λοιπόν, γεννήθηκα στην πόλη των Σερρών αλλά μεγάλωσα και ζω στην πανέμορφη Καβάλα. Είμαι παντρεμένη κι έχω δύο παιδιά. Όταν ήμουν μαθήτρια λυκείου αγάπησα πολύ το μάθημα της Ιστορίας και αυτή η «αδυναμία» με οδήγησε στο τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης στην Κομοτηνή. Κι επειδή το «μικρόβιο» της μάθησης δεν φεύγει ποτέ, παρακολούθησα μαθήματα επιμέλειας κειμένων στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αγαπώ πάρα πολύ τη θάλασσα, τόσο, ώστε νιώθω ότι δεν θα μπορούσα να ζήσω σε μέρος που αυτή δεν υπάρχει. Επίσης, λατρεύω τη βροχή και μπορώ να πω ότι είμαι άνθρωπος του φθινοπώρου. Τα πορτοκαλί πεσμένα φύλλα, ο μουντός ουρανός, το γκρι χρώμα που παίρνει η θάλασσα, όταν φυσάει ο άνεμος, το κύμα της που με ορμή σκάει στα βράχια είναι εικόνες αγαπημένες, που τις προσφέρουν απλόχερα οι φθινοπωρινοί μήνες. Περνάω τον ελεύθερο χρόνο μου διαβάζοντας, γιατί αυτό μου δίνει τη δυνατότητα να ταξιδεύω με τη φαντασία μου. Μια άλλη αγαπημένη συνήθεια είναι να βλέπω ταινίες με την οικογένειά μου. Σιχαίνομαι το ψέμα και απεχθάνομαι να υποτιμούν τη νοημοσύνη μου.
- Τι ήταν αυτό που σας παρακίνησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή βιβλίων;
Η συγγραφή για μένα είναι μια ανάγκη εσωτερική. Υπάρχουν πράγματα που θέλεις να τα εξωτερικεύσεις αλλά, δυστυχώς, δεν είναι πάντα εφικτό. Η καταγραφή τους σε χαρτί κυρίως αλλά και στον υπολογιστή μού δίνει την ευκαιρία αυτής της εξωτερίκευσης. Πάντα έγραφα, μου άρεσε πολύ. Όταν τα παιδιά μου ήταν μικρά, έγραψα δύο παραμύθια για την ώρα της καληνύχτας. Νομίζω ότι η συγγραφή με απελευθερώνει, με ταξιδεύει, με βοηθάει να ξεφεύγω από τα στενά πλαίσια του χώρου και του χρόνου. Είναι μαγεία!
- Το βιβλίο σας «Αυτό που μου ’μαθες εσύ» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πηγή είναι ένα άκρως συναισθηματικό και συγκινητικό βιβλίο, βασισμένο σε αληθινή ιστορία. Θέλετε να μας μιλήσετε λίγο για αυτό;
Ναι, φυσικά! Πρωταγωνιστής του είναι ο Έκτορας, ο οποίος, σε μεγάλη πια ηλικία, κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν του. Τον πλημμυρίζουν οι αναμνήσεις που καθόρισαν τη ζωή του, η γνωριμία του με τη γυναίκα της ζωής του, την Αλεξάνδρα, ο γάμος τους, η κόρη τους, η ασθένειά της, οι απώλειες που τον στιγμάτισαν, όλα τα περασμένα. Μέσα στις σελίδες του βιβλίου δίνεται μεγάλη βαρύτητα στην αγάπη σε όλες τις μορφές της αλλά και σε μια ιδιαίτερα απειλητική για τη ζωή ασθένεια, την παιδική λευχαιμία. Περιγράφονται συναισθήματα και εικόνες, που είναι μεν δύσκολες αλλά αποτελούν πραγματικότητα για πολλές οικογένειες.
- Οι πρωταγωνιστές του βιβλίου σας, ο Έκτορας και η Δανάη είναι δυο ήρωες άρρηκτα συνδεδεμένοι μεταξύ τους που βιώνουν μια δύσκολη συνθήκη, παραδίδοντας μάλιστα και μαθήματα δύναμης και θάρρους. Πόσο δύσκολο ήταν για εσάς να περιγράψετε τη συνθήκη αυτή;
Η αλήθεια είναι ότι ήταν αρκετά δύσκολο για μένα. Όσο διαρκούσε η συγγραφή, ένιωθα ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση μα και ανακούφιση συγχρόνως. Γιατί ένα κομμάτι του βιβλίου είναι βιώματα της κόρης μου και, κατ’ επέκταση, δικά μου μέσα σε ένα νοσοκομείο, παλεύοντας με τη λευχαιμία. Όμως, ήταν και ένας τρόπος να λυτρωθώ από δυσάρεστες αναμνήσεις αλλά και να μην ξεχάσω ότι τελικά η ζωή είναι πολύ σημαντική και δεν πρέπει να αναλωνόμαστε σε πράγματα που δεν έχουν αξία.
- Έχει κάποιος από τους ήρωες του βιβλίου σας στοιχεία του χαρακτήρα σας;
Κάποια στοιχεία του Έκτορα είναι δικά μου. Νομίζω δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Δεν είναι απόλυτη η ταύτιση, όμως ναι, έχουμε αρκετά κοινά στον χαρακτήρα μας.
- Είστε ένας αρκετά νέος άνθρωπος που αποφασίσατε όχι μόνο να ασχοληθείτε με τη συγγραφή αλλά να εκδώσετε και κάποιο από τα έργα σας. Φοβηθήκατε την κριτική;
Σκοπός μου, αρχικά, δεν ήταν να εκδώσω το βιβλίο αλλά να αποφορτιστώ συναισθηματικά. Η ιδέα της έκδοσης γεννήθηκε αργότερα και δεν πέρασε από το μυαλό μου καθόλου η κριτική. Αν το καλοσκεφτώ, όχι, δεν με τρομάζει, αν γίνεται καλοπροαίρετα. Μπορεί να με στενοχωρήσει λιγάκι, αν είναι αρνητική, αλλά είναι αδύνατον να αρέσει σε όλους τους ανθρώπους κάθε βιβλίο που εκδίδεται.
- Για σας ποια τα χαρακτηριστικά της καλής κριτικής;
Καλή κριτική… Είναι αυτή που στηρίζεται σε συγκεκριμένα κριτήρια, όπως ο τρόπος χειρισμού της γλώσσας. Για μένα αυτό μετράει περισσότερο. Φυσικά, αυτός που κάνει την κριτική θα πρέπει να έχει διαβάσει όλο το βιβλίο, για να έχει σφαιρική άποψη. Η καλή κριτική, επίσης, πρέπει να είναι όσο γίνεται πιο αντικειμενική και να μη χαρακτηρίζεται από εμπάθεια. Οπωσδήποτε όμως, είτε η κριτική είναι θετική είτε αρνητική, πρέπει να υποστηρίζεται με επιχειρήματα.
- Πώς βλέπετε το ψηφιακό βιβλίο τόσο ως συγγραφέας όσο και ως αναγνώστης;
Καλώς ή κακώς, είμαι λάτρης του έντυπου βιβλίου. Αγαπώ να βλέπω τα γράμματα σε χαρτί κι όχι στον υπολογιστή. Θέλω να το αγγίζω το βιβλίο, να το μυρίζω. Νιώθω ότι είναι κάτι έμψυχο. Η ανάγνωση σε μια οθόνη με κουράζει. Βέβαια, για πολλούς ανθρώπους το ψηφιακό βιβλίο αποτελεί ευκολία, ιδιαίτερα στις μέρες μας. Προσωπικά όμως, προτιμώ το έντυπο και ως συγγραφέας και, κυρίως, ως αναγνώστης. Καμαρώνω τα βιβλία σε μια βιβλιοθήκη. Στον υπολογιστή νιώθω ότι χάνουν την υπόστασή τους.
- Κατά τη συγγραφή ενός έργου σας, δείχνετε το κείμενο και ζητάτε την συμβουλή κάποιου δικού σας ανθρώπου ή το κρατάτε για τον εαυτό σας μέχρι την ολοκλήρωση του;
Συνήθως, στέλνω κάποια αποσπάσματα ή και ολόκληρο το κείμενο σε μια φίλη. Είναι τέτοιος ο ενθουσιασμός μου, που δεν μπορώ να κρατήσω αυτό που έγραψα μόνο για τον εαυτό μου. Τον τελευταίο καιρό, αποσπάσματα από αυτά που γράφω διαβάζει και η κόρη μου, που μεγάλωσε αρκετά, ώστε να μπορεί να κρίνει. Νομίζω ότι, δείχνοντας σε κάποιον τρίτο το κείμενο, παίρνεις μια επιπλέον γνώμη. Ωστόσο, αν κάτι κολλήσει στο μυαλό μου, δεν το αλλάζω. Κάτι τέτοιο συνέβη με το όνομα μια ηρωίδας μου.
- Αν σας έλεγε κάποιος ότι μπορείτε να έχετε στη βιβλιοθήκη σας μόνο 5 βιβλία, ποια θα ήταν αυτά;
Αχ, δύσκολο να απαντήσω… Ωστόσο, θα ήθελα σίγουρα τα «Ματωμένα χώματα» της Διδώς Σωτηρίου. Πολυαγαπημένο βιβλίο! Επίσης, δεν θα έλειπαν απο τη βιβλιοθήκη μου η «Αιολική Γη» του Ηλία Βενέζη, «Η νύφη φορούσε μαύρα» της Σόφης Θεοδωρίδου, «Το σπίτι στον Βόσπορο» του Ζουλφί Λιβανελί και ο «Προσκυνητής» της φίλης μου Μαρίας Σκαμάγκα. Και φυσικά, θα ήθελα και τα δικά μου βιβλία. Αλλά αυτά δεν πιάνονται στη λίστα.
- Τι θα θέλατε να σκέφτεται και να νιώθει ο αναγνώστης όταν διαβάσει το βιβλίο σας;
Όταν γράφω ένα βιβλίο, δεν το κάνω με σκοπό να περάσω κάποιο μήνυμα στον αναγνώστη. Απλώς, καταθέτω τις σκέψεις μου. Ο καθένας, ανάλογα με τα βιώματά του, επηρεάζεται από διαφορετικά αποσπάσματα σε κάθε βιβλίο και νιώθει διάφορα συναισθήματα. Η γεύση, ωστόσο, που θα ήθελα να αφήσει το βιβλίο μου στο τέλος είναι αυτή της αισιοδοξίας και της ελπίδας ότι, όσα εμπόδια κι αν βρεθούν στον δρόμο μας, μπορούμε να τα ξεπεράσουμε, αν δεν εγκαταλείπουμε κι αν έχουμε πίστη. Εμένα, τουλάχιστον, αυτή με βοήθησε να αντιμετωπίσω τις δυσκολίες. Αυτή και το χαμόγελο της κόρης μου.
- Κλείνοντας, αφού σας ευχαριστήσω για μια ακόμα φορά, θα ήθελα να μου πείτε τα μελλοντικά σας σχέδια
Θα σας πω αυτά που αφορούν το άμεσο μέλλον, γιατί το μακρινό με φοβίζει και δεν το σκέφτομαι. Σε λίγο καιρό θα εκδοθεί το δεύτερο μυθιστόρημά μου από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Αυτήν την περίοδο γράφω κι ένα ακόμα που σε ένα μικρό βαθμό αναφέρεται στην πόλη μου, την Καβάλα. Αυτό που πάντα εύχομαι είναι να έχουμε υγεία και όλα τα υπόλοιπα μπορούμε να τα διαχειριστούμε. Σας ευχαριστώ ιδιαίτερα για την όμορφη κουβέντα και τις ξεχωριστές ερωτήσεις σας!
