Υπάρχουν βιβλία που τα διαβάζεις για να περάσεις καλά και μόνο. Βιβλία που τα διαβάζεις και τα ξεχνάς αμέσως και βιβλία που σου μένουν για καιρό χαραγμένα μέσα σου. Που όσος καιρός και να περάσει οι ήρωές τους θα σε παιδεύουν. Θα σκέφτεσαι τον πόνο τους, η λύπη τους θα είναι λύπη σου… Έτσι και το βιβλίο της κυρίας Κώστιας Κοντολέων “Άννα, το όνομα της” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.
Στην συνέντευξη που ακολουθεί η κυρία Κοντολέων μας μιλά για το βιβλίο αυτό. Για την έμπνευση της αλλά και για το κατά πόσο μπορούν οι τύψεις να αφήσουν έναν άνθρωπο να συνεχίσει την ζωή του…
- Κυρία Κοντολέων αρχικά θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας στην σελίδα μας. Μιλήστε μας λίγο για εσάς για να σας γνωρίσουμε καλύτερα.
Κι εγώ σας ευχαριστώ για τον χώρο που μου παραχωρείτε. Λοιπόν θα πρέπει τώρα να σας μιλήσω για τον εαυτό μου; Νομίζω πω θα πρέπει να το κάνω με την απλότητα και την σεμνότητα που με χαρακτηρίζει. Για είκοσι χρόνια εξασκούσα το επάγγελμα της καθηγήτριας Αγγλικών με ειδίκευση κυρίως στα διπλώματα των μαθητών μου. Ήταν γόνιμη και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η συγκεκριμένη περίοδος αλλά και γεμάτη ένταση. Έτσι μετά από εκείνα τα είκοσι χρόνια διδασκαλίας αποφάσισα να στραφώ σε άλλα επαγγελματικά πεδία. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με την μετάφραση λογοτεχνικών κειμένων και χωρίς να το καταλάβω σήμερα μετράω πάνω από εκατό μεταφρασμένα βιβλία και η μετάφραση είναι πια συνυφασμένη με τη ζωή μου. Κι ύστερα με επισκέφτηκε η βάσανος της συγγραφής. Το πρώτο μου βιβλίο ‘Τα χρόνια του Δράκου’ βγήκε με ψευδώνυμο, ήθελα να δω αν θα μπορούσα να σταθώ στο χώρο ως μια άγνωστη στο κοινό καινούργια συγγραφέας. Πέρασα με καλό βαθμό. Κι έτσι από τότε και μέχρι σήμερα η μετάφραση και η συγγραφή είναι δεμένες ασφυκτικά μαζί μου.
- Το νέο σας βιβλίο Άννα, το όνομα της, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα. Θα θέλατε να μας μιλήσετε λίγο γι’ αυτό;
Ναι είναι όπως είπατε βασισμένο κυρίως σ’ ένα πραγματικό γεγονός. Μια πυρκαγιά το ’39 στο νησί της Λήμνου με πολλά θύματα και τραυματίες. Ένα γεγονός που συντάραξε όχι μόνο το συγκεκριμένο νησί αλλά έγινε πρώτο θέμα στις εφημερίδες όλης της χώρας. Εύλογη θα ήταν μια ερώτηση σας γιατί εγώ ασχολήθηκα τελικά με την συγκεκριμένη πυρκαγιά και όχι με κάποιο άλλο θέμα μυθιστορήματος. Νομίζω πως την απάντηση θα την δώσει η επόμενη ερώτηση σας.
- Ποιο ήταν το έναυσμα να μεταφέρετε την ιστορία αυτή από τις μνήμες των ανθρώπων στο χαρτί;
Το έναυσμα ήταν μια δημοσίευση κάποιου πολύ γνωστού συγγραφέα στo καλοκαιρινό ένθετο ενός περιοδικού. Περιέγραφε το συγκεκριμένο γεγονός με βέβηλο χιούμορ. Ωσάν η μοιραία προβολή του κινηματογράφου να ήταν ένα κοσμικό γεγονός με τουαλέτες, σμόκιν και σαμπάνιες. Θύμωσα πολύ γιατί αυτή η τραγική ιστορία είχε άμεση σχέση με την οικογένεια του συντρόφου μου και ήξερα τον πόνο που είχε προκαλέσει στους άμεσα ενδιαφερόμενους. Έτσι αποφάσισα να γράψω εγώ την ιστορία έχοντας στα χέρια μου γράμματα και κτερίσματα της πρώτης γυναίκας και της κόρης του πατέρα του συντρόφου μου, που χάθηκαν στην συγκεκριμένη πυρκαγιά.
- Πιστεύετε ότι μπορούν οι τύψεις να αφήσουν έναν άνθρωπο να συνεχίσει την ζωή του με κάποιον τρόπο; Ή ένα τραγικό γεγονός στιγματίζει έναν άνθρωπο για πάντα;
Όταν το γεγονός είναι τόσο τραγικό είναι δύσκολο να το αφήσει κανείς πίσω του όσο κι αν προσπαθήσει να το κάνει. Τελικά το παρελθόν μπορεί να επέμβει καθοριστικά στο μέλλον, αν αφήσουμε εκείνους που έχουν φύγει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να στέκονται απέναντι μας κι εμείς οι εναπομείναντες αντί να τους ζητήσουμε να μας συντροφεύσουν, τους περιορίζουμε στη λήθη, κυρίως επειδή τους φοβόμαστε.
- Πότε γεννήθηκε η επιθυμία να διηγηθείτε στους αναγνώστες τις ιστορίες σας και πώς ξεκινήσατε να γράφετε συστηματικά;
Υπήρχαν πάντα μέσα μου ιστορίες που προσπαθούσαν να βρουν τρόπο να βγουν στο φως. Έτσι πήρα κάποια στιγμή την απόφαση να κάνω την πρώτη μου προσπάθεια. Όπως είπα και σε προηγούμενη ερώτηση η πρώτη δοκιμή έγινε με ψευδώνυμο και αφού πέρασα τις εξετάσεις του πρώτου μου βιβλίου, άρχισα να γράφω μόνο όταν είχα κάτι να πω που θα ενδιέφερε τους εν δυνάμει αναγνώστες μου ή θα τους έδινε ίσως κάποια απάντηση σε κάποιο πρόβλημα τους.
- Λένε ότι οι συγγραφείς δένονται με τους πρωταγωνιστές τους τόσο πολύ, που δύσκολα βάζουν τελεία στην ψυχή τους μετά από την τελεία στον επίλογο της ιστορίας που γράφουν. Συνέβη το ίδιο και σε εσάς;
Θα μιλήσω μόνο ως προς το αν οι ήρωες μου με στοιχειώνουν και μετά την τελευταία τελεία στο εκάστοτε μυθιστόρημα μου. Ξέρετε δεν μπορώ να μιλήσω και για τους άλλους συγγραφείς γιατί ο καθένας έχει την δική του σχέση με τους ήρωες του και είναι απόλυτα σεβαστή. Εγώ δεν αγαπάω όλους τους ήρωες μου, υπάρχουν κάποιοι που στέκομαι αυστηρά απέναντι τους και κάποιοι άλλοι που ενίοτε ταυτίζομαι μαζί τους. Αλλά σχεδόν πάντα με επισκέπτονται απροσκάλεστοι δηλώνοντας την παρουσία τους. Είναι ένα εξαιρετικό παιχνίδι φαντασίας ανάμεσα στον δημιουργό και τα πλάσματα που έχει ο ίδιος δημιουργήσει.
- Η έμπνευση είναι μια ιστορία εκεί έξω αρκεί να έχεις το κατάλληλο βλέμμα να την δεις;
Έχω από παιδί μια ικανότητα παρατήρησης που μου επιτρέπει να βλέπω πράγματα που οι άλλοι δεν βλέπουν, όχι γιατί δεν μπορούν αλλά γιατί δεν τα προσέχουν. Αυτή η ικανότητα είναι δώρο για μένα γιατί από ένα τυχαίο περιστατικό που μόνο εγώ πρόσεξα μπορεί να βγει ένα καινούργιο μυθιστόρημα. Ξέρετε ο συγγραφέας είναι ο παντοδύναμος αφηγητής που μπορεί να πλάσει τους ήρωες του όπως εκείνος θέλει, χαρακτηριστικά να αναφέρω πως στο τελευταίο μου μυθιστόρημα το απόλυτα αληθινό είναι η πυρκαγιά από εκεί και πέρα έπλασα τους ήρωες μου όπως ήθελα εγώ για να συμμετέχουν ως ηθοποιοί στο δημιούργημα μου.
- Τι θα θέλατε να σκέφτεται και να νιώθει ο αναγνώστης όταν διαβάζει το βιβλίο σας;
Θα είναι ευλογία για μένα αν μπορέσω να αγγίξω τις ευαίσθητες χορδές του εκάστοτε αναγνώστη μου. Να τον συνεπάρω ώστε να με ακολουθήσει στο ταξίδι μου στον μαγικό κόσμο της λογοτεχνίας και κλείνοντας το βιβλίο να έχει κερδίσει την ψυχική ανάταση που προσπάθησα να του προσφέρω.
- Κλείνοντας, να σας ευχαριστήσω για τη συνέντευξη και να σας ρωτήσω αν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο θέμα, μια ιστορία που για κάποιο λόγο δεν έχετε καταφέρει να γράψετε ακόμα, αλλά θα θέλατε πολύ μελλοντικά;
Θα είμαι ειλικρινής, πολλά θέματα για ένα καινούργιο βιβλίο πάντα συνωστίζονται στο μυαλό κάθε συγγραφέα, ωστόσο, ένα από αυτά θα κερδίσει τελικά και θα κόψει το νήμα ώστε να μετουσιωθεί σε μια ιστορία που θα δώσει τη χαρά της δημιουργίας στον συγγραφέα. Αυτή την περίοδο έχω ξεκινήσει ένα καινούργιο μυθιστόρημα αλλά το πάω σιγά-σιγά γιατί είναι δύσκολο στην προσέγγιση των συναισθημάτων των ηρώων μου.
